«Nil igitur mors est...»

Oi uda-egun azkendu haur!

Kirolez, haurrek zahar-amets...

Ateetan, haatik, maitaleak...

...egia dela ustez. Ala

nik duta uste, arratsetan?

Maitez gor, gautar maitaleok:

gizenden landa-baratzetan

beleak dagoz, hitz-egile.

Karrikan haurrok, zaharregi:

alhan da harra zituetan.

Itzalak gelan izigarri,

hots eta hitzak, areago.

Despotes, hel! Hel! Sineslegai

egun bainago bildur handiz!

—Deiok ordea alferretan.

              * * *

Bakea jin da. Nondikoa?

Niago utzi ahal naute

bi jainko-bele ahantziek

—mirariz hitzak, zergarri txar

zirenak, itzalarazirik?

Jai eder neure jauregian

liburu benak hertsi-eta,

zuhur izanak gutietsiz;

mintzo dut ezen niagoan

—ez hemen, ez gaur— ez-jainko bat.

Gizendak eri zirelarik

Bizi-min deitu minbiziaz,

mintzo zan, isil, ez-jainkoa;

«Deus ez da» zion «Herioa:

EZ dena EZin daiteke hil.»

Et' EZak oro zituen jo:

hiria, haurrak, maitaleak

—eta botz neukan bihotzean,

hil-bildur deitu gezur-minaz

gizendak eri ziradela.

w1952