BERPIZTEKO KANTUA

Iluntzea zeruaren josturatik harilkatzen ikusten duzu,

munduak ezin diolako luzaroago eutsi

eguzki nekatu eta galtzaile bati.

Atzeko hankek huts egiten dioten lehoi bat zara zu ere.

Nik ezagutzen dut zure istorio isila,

haririk gabeko piano batek bezala kontatu zenidan

gatibu zegoen bitartean erditu zela zure ama.

Baina neke hori astunagoa da,

belaunikatzera doan norbaiten dardara duzu ahoan.

Eta badakidan arren belauniko jartzea ez dela erortzea,

ezagutzen dut zure istorio isila

eta ez da horrela bukatzen.

Egizu lo. Ilea laztanduko dizut gau luzeenean.

Goizean, izotzak hoztu ondoren,

bigarrenez urtutako metal batez eginiko ezpata izango zara

nire eskuetan.