ARRISKUA
Arriskua zenuen maite.
Zenbaiten ustean haurtzaro latzak
betiko markatu zizkizun esku ahurretako erreka lehorrak,
eta horregatik mugak hauste hori,
bazterrera, zulora hurbiltzeko joera.
Irlandatik, Danimarkatik zetozen kamioiak arraina biltzera.
Atzeko kolpe-leungailura abantean igo eta
abiada hartzen zutenean jauzi egitea zenuen gogoko,
hirulau urrats egin eta lurrera erortzeko.
Bonba zaharrak hartzen zenituen eskuan,
gerra zaharreko frontean erdietsiak,
sasi artean lubakiak antzematen ziren,
ezin sendatuzko zauri sakonegiak bezala.
Arriskua zenuen maite,
eta konturatu naiz ezer ez garela arriskurik gabe,
atea zeharkatzerik ez, itsasoratzerik ez, maitalerik ez.
Denbora igaro da urte haietatik
eta, gaur, zure akabera aurreratzen zutenen begiak
neguak hildako kardantxiloenak dira.
© Kirmen Uribe
