SAGUZARRA
Saguzar bat dut sabelean.
Zure osin lohitik jaio da, salamandrak bezala.
Nire barruko horma arrosetan egiten du lo,
eta lodituz doala nabari dut egunez egun.
Esnatu egiten da gauez
pentsamenduak iluntzen zaizkidanean.
Eta bira eta bira egiten du hegaz, txilioka.
Mugi ditzaket besoak,
mugi ditzaket zangoak,
baina ez naiz sabeleko giharren jabe.
Saguzarra kanporatzeko nire garuna ez da nor.
Gela zuri batera eramanda
xurgagailu bat sartu didate barrenak husteko.
Orain brontzezko irudi bat naiz parkean,
huts-hutsik eta geldirik.
Lasaiago nago
negar egiteko.
© Kirmen Uribe
