bertsoetan igarri nuen

        zure goxotasuna

  mendiko haize laztanen

        masaileko gorrixta.

  bertsoetan sumatu nuen

          hizkuntza

          eta mila aldiz kantatutako

                amodio eskea

                zure bertsoetan

                    euskara gizarajoa.

        hitzen giroak denbora jazki

                  sagarrak ximel

                kantaria triste

        amorruaren poemak ahoa hertsi.

    iruñako kaleetan tolosan ala gernikan

gure ustekabea tabernetan astintzen da

      negua izotz urtua uda

        eta gu atzetik

          historiaz biluts.

heriotza daramagu behatzetan

  pianoa ez dago erraztunez jotzerik

poematxoak hustu egiten zaizkit

ez dut zer esan

zer egin non hasi nor ito nora joan

eta metaforak erre egiten dira.

    zipli zapla jo du

    amodioaren egileak

    penaren masailean

    los muertos no aman

  eta gu hain bizirik

zaplaztekoka kale izkinetan

  arro urduri larru gorri ezer edo zerbait

  ez ala bai gris izpiritua materiaren zuloan

  bakarti kantari malkotsu

  algara bizian gorri baina ez kolorez

  larritasunez baizik hemen asfalto soroan.

                                                      OTEIZARI