Harrien lauhazka
Harrien lauhazka
1998, poesia
96 orrialde
84-86766-91-5
azala: Iņaki Martiarena
Iņigo Aranbarri
1963, Azkoitia
 
2018, narrazioak
2014, nobela
2011, nobela
2008, nobela
2006, saiakera
2000, poesia
1997, kronika
1994, nobela
1989, poesia
1986, poesia
 

 

IKUSEZINAK

 

Bagaren indarrez egiten du barre mexikar erraldoiak

Eta urte eta ilusio zapuztu batzuk geroago

Nahui Olin-ek bezalaxe

—Nahui Olinen eskuak pianoarekin hitz egiten

Donostia errepublikarreko Novedades Aretoan!—

Argi ituna ekarriko du gaur astokora, Espainiako

Euskal kostaldeko herri bat

Gesalezko sastakadak Gaztelako gari sailen gibelean

Elizako harria urtuko du, gozoro eroateko gero mihisera

Labarrei bitsak egin zauriak aldarrikatuko ditu

Zuhaitz beso gordinetan zurkaizturiko marinel etxettoak

        ezagutuko ditu ikustera hurreratzen denak

Handik gutxira mundua asaltatuko duen Pobreen Iraultza

—Frida arma banatzen SEPeko arkupeetan—

Eraikin publikoetako hormetara eraman

Hormairudiak igitaiz

Igitaiak mailuz sinatzen zituen Diego Riverak

Ez du jenderik ikusi Lekeition

Inor gabeko herrian izan da

Porfirio Diaz diktadoreak erosiko dituen paisaje gazi-eztiotan

Ez da euskaldunik ageri

 

Europa Gerra Handian delarik

—Oroitarri bana Portugal guztietan—

Portugal guztiak oroitarririk gabeko abangoardiatik baino

Ezin maita ditzakeen Amadeo de Souza Cardosok

Inoizko koadrorik ederrena eseki du Manhufe-ko etxean

Paisagem Basca deitu du, eta hori da

Etxalde zuria, koadroan behera datorren belazearen bortxa

Eta bakardade femenino hura: inor gabeko herri batekoa naiz

 

Picasso, esanen didazue. Ez duk Guernicarik ezagutu etxean!

Kokoshka, Lagundu euskal umeei zirriborratzen

— Non herio giro hartan baino bizinahi handiago!

 

Gerra itzalei itzuri ezin inorentzat bizitzeko