BORROKAN HILDAKO LAGUNAK

Lotarako oheratu orduko, hara hemen hildakoak

                                    ene zeldaraino heltzen

oroimenaren maindire odoleztatuan

                                    ene alboan etzatera.

Harako egun hartan, apenas gosaldu gabe,

                                  erlojua begiratu eta,

itzulerarik gabeko estrata beltzean

                                  barrena joan ziren.

Berebiziko balentriak egin omen zituzten

                                              bestaldean,

lastozko bihotza airean altxaturik

              patua maitemindu nahirik bezala.

Baina bizitza zikoitza eta galkorra da,

              bidea laburra, egun arteak zitalak,

eta menturan ausartu zirenak historiaren

                      gurpil azpira eroriko ziren,

begi ederrak haur jolaseko kristal-

                                  kanika lez galtzeko.

Trajedun lodia aitakiro eta gogo gaiztoz mintzo da

                                        edozein kabaretetan

hildakoen gauza galduei buruz egiak klik klik

                klik kokteleko izotza bezala eraginez.

Zuek, bizirik zaudetenok, bihar edo etzi zer egin

                                        deliberatzen duzuenok,

gorde itzazue hilei buruzko zuen aburuak

                              gibelean, ezer ez dakizuelako!

Nik ere ez dakit hildakoei buruz deus, bisitan

                      heldu, isilik egon, eta joan dira,

ez iraultzaz ez beste ezertaz mezurik batere

                                            utzi gabe.

Zer eginen dugu hainbeste gauza

                                          galdurekin?

Utzi egizue poema hau gaua zeharkatzen duen

                            alarguna bezala pasatzen.

Hildakoak jadanik lurraren

                              poltsikoetan daude.