Fermin

Marckek Sydneyren panfletoari ez ikusiarena eginik zerraldoaren aldera egin zuen.

        Sydneyk Ike bilatu zuen. Eskua luzatu eta begi parean paratu zion panfletoa.

        «Bi musu lehendabizi» esan zion Ikek.

        Poltsan Sydneyren panfleto berdina zuela akordatu zen Fermin. «Tanatopraxist on streak. We ask for better job condition» ageri zen letra larriz. «Zer ote dira Tanatopraxist horiek?».

        Ikek eta Sydney elkarri eman zioten besarkadak galarazi zion panfletoko hitz xehea leitzea. Besoak indarrez elkar loturik agertu zitzaizkion, bizkarrak goante morez ferekaturik. Ikeren ordura arteko egiazko keinu bakarra huraxe zela erabaki zuen. Motoristaz jantzi gizonkotea ikusi zuen zeharka, irribarre abegikor bat ezpainetan Sydney eta Ikerengana hurbiltzen.

        «Hello, gizonkote!» besarkatu zuen Ikek berriz ere aurreko portaera histrionikoarekin. «Hileta baterako egoki jantzita etorri haiz! Hileta baterako eta beste zerbaiterako ere bai» zehaztu zuen, larru beltzez eta metalezko iltzez eginiko eskumuturrekoa seinalatzen ziola.

        «Hi ez haiz ba desegoki etorri. Soineko polita. Ez dun lumazko exarperik ekarri?».

        «Jada ez dituk eramaten. Hik eta hire antzekoek ez bezala, guk moda jarraitzen diagu».

        Nor ote ziren horiek barrundatu zuen Ferminek, baina ez zitzaion ezer otu, Aliziaren batzuetan zein motza zaren aditzen zuela.

        «Aurkeztuko zaituztet. Non da Marck!? Tira, igoal da. Hauek Carlosen lagunak dira, espainiarrak, eta izenak ahantzi zaizkit».

        Karkaila egin zuen.

        Sydneyk Jexus Mari aukeratu zuen eskua emateko.

        «Sydney».

        Gero Harakinengana jo zuen, eta azkenean Ferminengana hurbildu zen. Elkarri begira gelditu ziren zer esan ez zekitela.

        «Banengoen ba ni. Ez dute izenik!» lehertu zen Ike, «horregatik ahantzi zaizkit».

        «Barkatu» aurreratu zen Fermin, buruan Aliziaren irribarre maltzurra entzuten zuela: 'Beti geldituko zaizu, maitea, Lekunberri Aranaz horretan kikilduta bizi izandakotik zerbait'.

        «Hori Harakin da, beste hori Jexus Mari, eta ni Fermin»

        «Ni Sean» gizonkoteak, eskumuturrekoa ferekatzen zuela.

        «Beno, eta orain denok elkar ezagutzen dugula... Baina non sartu da emakume madarikatu hau? Igoal da. Orain denok ezagutzen dugula, esan nahi dizuet hileta moñoño bat egin behar diogula gure lagun Carlosi».

        «Ba ez zekinat moñoñoa izanen ote den. Irakurri duzue?» erakutsi zion Ikeri panfletoa. «Tanatopraxilariak greban daude».

        Fermin seguru zegoen berak bezala Jexus Marik zein Harakinek ez zekitela zer ziren tanatopraxilariak, eta ez zirela galdetzen ausartuko. Institutuko ingelesarekin moldatu baino egiten ez zirelako aitzakia paraturik, Ferminek galdetu behar izan zuen: «Nor dira Ta...?».

        «Ba ez zuten apainduko!» garrasi egin zuen Ikek.

        «Greba atzo hasi zen» argitu zuen Seanek.

        «Ai jesus, heriotzara zarpail-zarpail eta makillatu gabe abiatu beharra ere!».

        «Bai astoa zarela!» bota zion Sydneyk ume mainontziari errieta egiten zaion tonu laztankorrean.

        «Carlosengandik ikasi nuen. Tanatopraxilariak hil ondoren apaintzen zaituztenak dira» hasi zen Ike; «bizitzan zehar egin gabeko manikura, lifting, azal garbiketa eta makillajeak eginen dizkizue. Barnean daukazuen emakumea jalgiaraziko dizue; berandu, baina jalgi jalgiko da. Neronek izan nuen behin...».

        «Bai» moztu zion Sydneyk, «zuk behin izan zenuen amorante tanatopraxilari bat. Greban izanen da hura ere?».

        Ikek keinu uxatzaile bat egin zuela ikusi zuen Ferminek, iragana putz batekin aienatu nahiko balu bezala.

        «Zer moduz bidaia?», Sydneyk.

        «Ongi», Ikek.

        «Nongoak zarete?», Sydneyk.

        «Espainolak», Ikek.

        Itzal zemaitsu bat bezala osatua zuten zirkuluaren erdirantz nabaritu zuen Ferminek Harakin erraldoitzen.

        «Gu ez gara espainolak» bota zuen lehor.

        Denak jarraipenaren espera gelditu zirela nabariturik, eta Harakinek ez zuela jarraituko jakinik, ezinegona sortu zitzaion Fermini. «Zu lasai» aholkatzen zion Aliziak.

        «Oi, ze primitiboa!» egin zuen kar-kar Ikek. «Baina berdin da bakoitza nongoa den! Ni, esaterako, mundukoa naiz. Mundu marikoikoa, hori bai!. Esaguk, Sean maitea, hi nongoa haiz larru beltz guzti hori soinean? Kontaiguk nolakoa den hire mundua, gela ilun horiekin, larru beltz horrekin, gizonkote horiekin!».

        Fermin ohartu zen Seanek lasaitzeko keinu nabari ezin bat egin ziola Ikeri. Zertaz ari dituk? Hainbatetan errepikatutako adar jotzeez, edo apika, Ikeren histrioikeriaren artean zail egiten baitzitzaion bereiztea, liskarrez.

        Aliziaren ahots ttattarrak, ordea, burla egin zion: «Baina zer uste duzu, munduko jendea gu bezain kezkaturik dabilela nongokeriekin. Bai zera! Lekunberri Aranaz ez da mundua, are gehiago ez da mundukoa».

        «Barkatu» ahoratu zitzaion Fermini ia oharkabean.

        Harakinengan egondako begiak harri ziztadak bezala nabaritu zituen beregana.

        «Ez, dear, lasai; jakinen bazenu!, bizitza osoa liskar batean pasatu dugu. Eta pasatuko dugu, ez baita oraindik jaio ni hemendik eramanen nauenik».

        «Baina gu ez gara espainolak...» entzun zuen Harakin esaten.

        Txikituko zuen. Ez zuen ba ikusi Bazterren lagun haiekin izugarrizko tentsioa sortu zuela euskaldun izan edo espainol izan bezalako memelokeriekin. Beti igoal. Berea egin behar, berea talde osoarendako onena dela erabakirik.

        «Bazterrek azalduko zizuen. Guk independienteak izan nahi dugu».

        Seanek onesean arreta ematen ziola iruditu zitzaion Fermini, baina Ikeren bisaian imintzio ironiko ageria ikusi uste izan zuen. Harakinen hitzen atezuan gelditu zen. Orain irain historiko guztiak aipatuko zizkiok, espainolengandik desberdintzen gaituzten zerrenda luzea, gure hizkuntzaren antzinakotasuna...

        «Bai» laburtu zion Aliziak gogoan, «gutxitu konplexua estaltzeko etnografikeria merke guztiak».

        Baina Harakinek askotan izaten zuen egonarriarekin isiltasuna ezarri zuen. Urduritasuna berdindu beharrak mintzatzera bultzatu zuen Fermin, baina Aliziaren ahots leunak bridatu egin zuen Harakinek sorturikoa, Harakinek konpon zezala xuxurlatuz. Jexus Mariren bizkarra bistaratu zitzaion Toilets txartelaren azpian desagertzen. Ikeren soinekoari erreparatzeari ekin zion derrigorrezko lansaio bati ekiten zaion zehaztasunez: goitik behera zen more brillanta, tirante fin batzuek bularraren oparotasuna azpimarratzen zioten, berezkoak edo jarriak ote zituen galdetu zion Ferminek bere buruari, bizkarra agerian, estutu egiten zen gerrialdean, non petrina baten antzera foulard beltz bat zeraman loturik; gona, beherantz egin ahala, zabalduz zihoan bolante handi batean bukatzeko. Egokiago zirudik gau festa baterako hileta baterako baino. Eskuak izerditan hasi zitzaizkion.

        «Barkatu» lehertu zen Harakin, «Carlosek azalduko zizuen arazo bat dagoela gure herrian...»

        Aliziaren begi burlatiarekin bat, Ike ikusi zuen beregana panpina metaliko bat bezala jiratzen.

        «Arazo bat dute!» esan zion Seani.

        «They got a problem» hasi zen kantaz erdi dantzan aldakak mugitu eta besoak zabaltzen zituen bitartean, «you got a problem, we got a problem, I, I, I don't get the problem, so small it is!».

        «Akordatzen zarete, Sean eta Sydney, The Crazy Pennis. Zein ongi pasatzen genuen! Laurogeiak zoragarriak izan ziren, benetan zoragarriak. Baita laurogeita hamarrekoak, Carlos etorri zenean. Party haiek, eta egin nahi genituen gauzak: komunetan bizi, iraultza sexuala, amodio askea; Marck ez da izan sekula amodio askearen aldekoa baina. Akordatzen zarete Cournailles-en egin genuen orgiaz? Artean ez genekien hiesa zer zen! Eta zuek zer egiten zenuten laurogeietan? Zuen independentzia horren alde borroka egin?».

        Fermini iruditu zitzaion Ikek erakutsi nahi zuena baino gehiago zekiela, eta jakinaren gainean ari zitzaiela adarra jotzen. Inork erantzun ez bazuen ere, Fermin barrunbeek beharturik sentiarazi zuten eta Harakinen bisaia bilatu zuen, hark lehertutako eztandaren ondorioen ardura zegokiola gogoratzeko, begiradari soraio heldurik; baina Harakinek kontuak berarekin ez balihoaz bezalako keinu ergel bat zeukan aurpegian.

        «Sozialismoa ere ezarri nahi omen zenuten!» zirikatu zuen Ikek.

        Ikeren tonu trufarian halako zitalkeri-ukitu bat nabaritzea uste izan zuen Ferminek, nolabait ordura arteko, hitzaren bila aritu zen Fermin, inplikazio pertsonal batek benetan sentitzera eta esatera beharturik aspaldiko bizipenen baten oroitzapenak edo haren identitatearen antzeztean urratu bat eginez, barrunbeak, barrunbe minduak horratik, pentsatu zuen Ferminek, agerian gelditu balitzaizkio bezala.

        Harakin ere sutan izanen duk, pentsatu zuen Ferminek; espero dezagun ez lehertzea, nahiz ergel hori, hori eta makurragoak egiteko gai izan.

        «Beno, ez gara gauza horiez hitz egitera etorri» sartu zen Sydney. «Ike, ongi porta zaitez. Zuek ez egin kasurik. Gainetik gelditzeko edozer gauza egiteko kapaz da».

        «I'm a queen» laburtu zuen Ikek.

        «A fucking queen!» erabaki zuen Seanek, oholtza erdian goma beltzezko pasarela batean ageri zen zerraldoa seinalatuz.