Aurkibidea
Kantatzen diot Norberaren izanari
Amerika entzuten dut kantatzen
Gorputz elektrikoari kantatzen diot
Ordubete eromen eta bozkario hutserako
Ozeano uhinkaratik jendetzatik
Entzun nuenean egunaren akaberan
Ikusi nuen Louisianan haritza hazten
Batzuetan, maite dudan batekin
Astronomo aditua entzun nuenean
Guztiaren gainean isurtzen naiz
Beila bitxia egin nuen guda zelaian gau batez
Aurkibidea
Kantatzen diot Norberaren izanari
Amerika entzuten dut kantatzen
Gorputz elektrikoari kantatzen diot
Ordubete eromen eta bozkario hutserako
Ozeano uhinkaratik jendetzatik
Entzun nuenean egunaren akaberan
Ikusi nuen Louisianan haritza hazten
Batzuetan, maite dudan batekin
Astronomo aditua entzun nuenean
Guztiaren gainean isurtzen naiz
Beila bitxia egin nuen guda zelaian gau batez
Zatoz soroetatik, aita
Zatoz soroetatik, aita, gure Pete-ren gutuna iritsi da,
Eta zatoz atarira, ama, zure seme maitearen gutuna heldu da.
Horra, udazkena da,
Horra zuhaitzak, berde ilunago, beilegiago eta gorriago,
Ohioko herrixkak freskatzen eta egurasten, eta haize eratsua haien hostoak mugitzen,
Eta baratzean sagar helduak zintzilik eta mahatsa mahats-parretan,
(Usaintzen al duzu parrako mahatsaren usaina?
Usaintzen al duzu erleek azken boladan burrunka ibili duten arto beltza?)
Guztiaren gainean, horra, zerua horren bare, horren garbi euriaren ostean, eta hodei zoragarriak han,
Guztiaren azpian, dena bare, dena bizi eta eder, eta etxaldea jori doa aurrera.
Soroetan dena da joria,
Baina orain soroetatik, aita zatoz, zatoz alabaren deira,
Eta zatoz bebarrura, ama, zatoz bizkor atarira.
Ahal bezain azkar dator ama, seinale txarra, pauso dardartia dakar,
Ez du ilea atontzeko betarik hartu, ez eta txanoa ondo jartzeko ere.
Azkar ireki du gutunazala,
O hau ez da gure semearen letra, nahiz eta sinadura baden berea,
O esku arrotz batek idatzi du gure semearen ordez, o amaren bihotz nahigabetua!
Begiak bete egin zaizkio eta dena dakusa beltz, hitz nabarmenak harrapatzen ditu soilik,
Esaldi etenak, bularrean tiroz zauritua, zalditeriaren kirrimarra, ospitalera eramana,
Gaur ahul, laster egingo du hobera.
A eta orain haren irudia baino ez dut buruan,
Ohio mardo eta beteko herri eta etxalde horien erdian,
Aurpegia zurbil eta burua goibel, oso ahul,
Atezangoan bermaturik.
Ez atsekabetu, ama maitea (alaba andretu berriak zotinka hitz egin dio,
Ahizpa txikiak mutu eta izututa bat eginda inguruan),
Ikusi, ama maite-maitea, gutunak dio laster hobetuko dela Pete.
Aiei, mutil gaixoa, ez da hobetuko, (ez du zertan hobetu agian, arima ausart eta sinple horrek)
Etxeko atarian daudela hila da dagoeneko,
Etxeko seme bakarra hila da.
Baina amak hobera egin behar du,
Argalduta eta lutoz jantzita dabil,
Egunez mokadurik ez, gauez erdizka lo, sarri esna,
Goizaldeko esnaldian, negar batean, ezin minagoa den min batez,
Ez ote lukeen alde egin behar oharkabe, isilean bizitzatik ihes egin eta erretiratu,
Segitzeko, bilatzeko eta aurkitzeko bere seme maite hila.
Come Up from the Fields Father
Come up from the fields father, here’s a letter from our Pete, / And come to the front door mother, here’s a letter from thy dear son. // Lo, ’tis autumn, / Lo, where the trees, deeper green, yellower and redder, / Cool and sweeten Ohio’s villages with leaves fluttering in the moderate wind, / Where apples ripe in the orchards hang and grapes on the trellis’d vines, / (Smell you the smell of the grapes on the vines? / Smell you the buckwheat where the bees were lately buzzing?) // Above all, lo, the sky so calm, so transparent after the rain, and with wondrous clouds, / Below too, all calm, all vital and beautiful, and the farm prospers well. // Down in the fields all prospers well, / But now from the fields come father, come at the daughter’s call. / And come to the entry mother, to the front door come right away. // Fast as she can she hurries, something ominous, her steps trembling, / She does not tarry to smooth her hair nor adjust her cap. // Open the envelope quickly, / O this is not our son’s writing, yet his name is sign’d, / O a strange hand writes for our dear son, O stricken mother’s soul! / All swims before her eyes, flashes with black, she catches the main words only, / Sentences broken, gunshot wound in the breast, cavalry skirmish, taken to hospital, / At present low, but will soon be better. // Ah now the single figure to me, / Amid all teeming and wealthy Ohio with all its cities and farms, / Sickly white in the face and dull in the head, very faint, / By the jamb of a door leans. // Grieve not so, dear mother, (the just-grown daughter speaks through her sobs, / The little sisters huddle around speechless and dismay’d,) / See, dearest mother, the letter says Pete will soon be better. // Alas poor boy, he will never be better, (nor may-be needs to be better, that brave and simple soul,) / While they stand at home at the door he is dead already, / The only son is dead. // But the mother needs to be better, / She with thin form presently drest in black, / By day her meals untouch’d, then at night fitfully sleeping, often waking, / In the midnight waking, weeping, longing with one deep longing, / O that she might withdraw unnoticed, silent from life escape and withdraw, / To follow, to seek, to be with her dear dead son.