Poesia kaiera
Poesia kaiera
Raymond Carver
itzulpena: Harkaitz Cano
2020, poesia
64 orrialde
978-84-17051-56-3
Raymond Carver
1938-1988
 
 

 

Alferrontzia

 

Gu baino hobeto zeudenei aberatsak esaten genien.

Zisternadun komuna eta margotutako etxeak,

halako urteko eta halako markako autoak zeuzkaten.

Gu baino okerrago zeudenei gizaixoak esaten genien

eta ez zuten lanik batere.

Patio zikinetan gordetzen zituzten gurpilik gabeko auto xelebreak.

Denboraren poderioz, ordezkatuak izan dira gauza guztiak,

pertsona guztiak. Baina bada oraindik egia den zerbait:

inoiz ez zait lan egitea gustatu. Nire helburua beti izan da

nagikeria. Badauka meriturik, ez uste.

Etxe atarian eserita egotea dut gustuko, ordu luzetan

kapela soinean Coca-Cola edan beste zereginik gabe.

Zer du txarrik horrek? Lantzean behin zigarroari tiraka. Tu eginez.

Labanaz zurituta egurrari itxura eman nahian.

Zer kalte egin dezake? Tarteka zakurrei deitu

eta untxiak ehizatzera joan. Probatu behar zenuke noizbait.

Noizean behin ni bezalako mutiko ilehori gizenari diosal egin

eta galde iezaiozu: “Ezagutzen dugu elkar?”. Edo hobe:

“Zer izango zara zu handitan?”.