Poesia kaiera
Aurkibidea
Aurkibidea
I
Egunetan
bat-bateko zaparradak eta euri txikia atertu gabe.
Ugaztuna geldi,
lastozko hanken gainean lokatzetan,
bere larruak iragartzen dio
eguraldia.
Uholdearen mutur zorrotzak
ibaia igarotzeko harriak miazkatzen ditu
eta guztia erauziz doa.
Bere bizitza
ibitik igarotzen du inoren marmarrari adi.
Ur mailari galga jarriz.
II
Hondatutako soroetan zangoak uretan dabilen gizonak
uholdearen kristala hautsi du:
lohi-urezko lore bat
bere islarantz ireki da
nola ebaki baten arrasto gorri irabiatuak
azpil batean.
Palaz berdindutako
ildo urperatuetan dabil
eskuak aztarrika, nahitaezkoa duen
atlantida hori. Ondoren
ereiten zuen tokira itzuli da
eta zerua eta lurra
lur landua haztatzen duten besoen artean
ohi bezala isurtzen dira.
III
Euri-urak batzen zirenean
gau guztian harrabotsa
izaten zen ibian.
Kalean hezitako belarriek
ohiko solasaldiak
jarraitu ahal zituzten, haizea
etxearen hormapikoan zehar,
Moyola harpa jotzen
hartxintxarrezko ohatzean:
egun argiz erretenak oro
euren doinuz mukuru
eta istil-upelak gainezka
negar luzean.
Entzumena zorrozten dut
ausentzia bati adi —
odolaren dei elkarbanatuarekin
dator
dilubio-aurretiko jakintzarenganako nire gosea.
Hilen ahots eztiak
mismisean ari dira ur ertzean.
Galdetuko nieke
(nire seme-alaben hobe beharrez)
galdutako uztez, ibaiko lokatza
glasatzen duen buztin egosizko zolaz.
IV
Eztarri-hotsez ur gorriak
bere izaera letreiatzen du: Moyola
bera da bere partitura eta harmonia,
emari honetan
iltzatzen ditu bertakoak,
ihien musika, kantore zahar bat
hango behe-lainoak hats eginez
bokalen eta historiaren bitartez.
Ibai hazi bat,
Maitaketa-deia sortzen da
ni atsegiteko, Dives,
larre komunen biltzaile hori.
Gift of Rains
I
Cloudburst and steady downpour now / for days. / Still mammal, / straw-footed on the mud, / he begins to sense weather / by his skin. // A nimble snout of flood / licks over stepping stones / and goes uprooting. / He fords / his life by sounding. / Soundings.
II
A man wading lost fields / breaks the pane of flood: // A flower of mud- / water blooms up to his reflection // like a cut swaying / its red spoor through a basin. // His hands grub / where the spade has uncastled // sunken drills, an atlantis / he depends on. So // he is hooped to where he planted / and sky and ground // are running naturally among his arms / that grope the cropping land.
III
When rains were gathering / there would be an all-night / roaring off the ford. / Their world-schooled ear // could monitor the usual / confabulations, the race / slabbering past the gable, / the Moyola harping on // its gravel beds: / all spouts by daylight / brimmed with their own airs / and overflowed each barrel // in long tresses. / I cock my ear / at an absence - / in the shared calling of blood // arrives my need / for antediluvian lore. / Soft voices of the dead / are whispering by the shore // that I would question / (and for my children's sake) / about crops rotted, river mud / glazing the baked clay floor.
IV
The tawny guttural water / spells itself: Moyola / is its own score and consort, // bedding the locale / in the utterance, / reed music, an old chanter // breathing its mists / through voweIs and history. / A swollen river, // a mating call of sound / rises to pleasure me, Dives, / hoarder of common ground.