Mugazainen etxea

Zuk ez duzu gogoan mugazainen etxea

harkaitzen gaineko koskan zintzilik:

atsekabeturik daukazu zain gau hartatik,

zure pentsamenduen erlauntza bertan sartu zenetik

eta artegatsu gelditu hantxe.

Haizeak horma zaharrak astintzen ditu aspalditik

eta zure irriaren hotsa jada ez da bozkariozkoa:

iparrorratza erotuta dabil menturara

eta dadoen erantzuna ez da jada itzultzen.

Zuk ez duzu gogoan; beste sasoi batek nahasten du

zure oroimena; hari bat libratzen da.

Mutur bati eusten diot oraindik; baina etxea

urruntzen da eta sabai gaineko haize-orratz

ketua jiraka dabil errukirik gabe.

Mutur bati eusten diot; baina zu bakarrik zaude,

hemen ere ez duzu arnasarik hartzen ilunpean.

Oi zerumuga ihesean, petroliontziaren

argia inoiz pizten den puntuan!

Pasabidea hemen da? (Olatualdiak labar

malkartsua astintzen du oraindik…)

Zuk ez duzu gogoan nire arrats honetako

etxea. Eta nik ez dakit nor doan eta nor den gelditzen.