Ez diot haizeari utziko

baretu arte igurtzi zaitzan,

ez diot onartuko

bere esku hautseztatuez

zure begi erraldoi horiek,

        leize eroz sakonduak,

itsu ditzan.

              Zeren eroa baitzara,

              eztarrian sumendi baten jabe

              zarelako,

              eta errautsak astiro,

                      zotinik gabe, emeki

              dirakitzazulako eta

              edozein gauez

              zure habuin-adatsa

                      elur eta

              edozein goizez

              gure planeta hau,

                      ustekabean,

                      usategi dirdaitsu

              bihurtuko zaizkigulako.

              Zeren txoria baitzara,

              barnetik, barnetik oso

              hazten zaiguna,

                      hazi eta hazi ari zaiguna,

              harik-eta bere luma gorituek

              ahoa kilimatzen diguten arte eta

              harik-eta bere kanta ia soraioak

                      ukiezinak uste genituen

                      gailurrak oro dardarati

                      bihurtzen dituen oihu irakindu bat

                      jaulkierazten digun arte.

Horregatik, gautzan eremu helkorrean,

                  zure gomuta iorandua dugu lagun,

                  gomuta bizia,

                  ezein ezpainek

                  ezein ametsek

                  pairatzen dakizun ezein oinazek

                  harrapa ezin zaitzakeen

                  gomuta bipila,

                  soilki tristura-laino mehe batek

                                        begietara gandutua.

Garaitezina baitzara, ene adiskide itsaso,

zugan baitatza gure soa

arraiki argitua,

dakusagularik

nola nahi zaituzten mendera eta

nola, ikertezina baitzara,

ahalegin alferretan ahultzen diren

                              aurkitu nahi zaituztenak oro.

w1986