Poesia kaiera
Poesia kaiera
2000, poesia
64 orrialde
84-95511-12-6
Juan Mari Lekuona
1927, Oiartzun
2005, Donostia
 
 

Lurra nigan

 

          1

Lurraren altzotik

izarren begiek erakarria naiz;

atrakzio-joeratik

askatu nahi duten buztin pusketa;

hegan hasi nahi nukeen lur-multsoa.

Izarretan dago nire destinoa.

Beharrik, halere,

lurpera noa:

lurraren pean osa dezadan

lur-hatsak duen misterioa.

Nire historia

ludiaren kondaira bezain luzea da:

munduaren hasieratik jaiotzen ari naiz

lurrarekin;

eta munduaren azkeneraino hiltzen joango naiz

lurrarekin,

azkenik gabeko aldatze batean,

nigan legea den joera betean.

 

          2

Itsasoaren uretan sortua naiz.

Eguzkiak jaio arazia.

Haizeak elikatua.

Mendiek azkartua,

lainoek barnez taxutua,

pagadi berdeek arimaz osatua,

harripeek gizarteratua,

iturriek sendatua,

zuhaitzek bedeinkatua...

Oi, lurra! niregan

naizenaren guztia!

 

          3

Lurrean errotuta nago.

Areago:

lurra nauzu.

Modu berezian; baina lurra.

Nire jatorria lurretik heldu da.

Lurraren altzoan landaturik daukat

zilbor-hestea.

Mendi hegalean etxea.

Mundu-azal larrutuan dut

norabaiteko erromes-bidea.

Ogi-oliotan indarra;

ardo arrosatuan izpiritua.

Urrea, zilarra.

Lana, desolazioa, negarra.

Eta herria bezala

lurralde batean nago hedatua.

Lurrean dut ohantze.

Bera ondarea.

Goieneko harkaitzetan

nire ederra, nire distira.

Sentidurik bada ludian

lurra dut legea;

egun oro loratzen den lorearen pare,

aldian aldiko salbabidea.

 

          4

Gero azkenean,

etengabean,

kraskatzen bailoa bezala,

lurrak du berekin

gera-ezinezko behera beharra;

hartesi, dardara,

bolkan gorituen surtako errautsa.

Mundu kaotiko honi

sentidu bat aurkitu nionean,

lurrak zigortu ninduen

errukirik gabe,

bere lege gogorrean.

Menderakaitza dut lurraren indarra:

barru-eskema guztien eraso gogorra;

kultura pausoen amildegia;

mistika-muinaren urratzailea.

Lurrak suntsituko du guztia

ordua datorkenean.

Eta berriro hasi ninteke lanean,

asmoak, ideiak, planak,

lurraren eusle eginik

ikusi nahian,

logos sakon baten zahar-berritzean.

Baina lurraren historia luzean

hau dut destinoa:

izar-hil baten itsasontzi bakartian

harantza noa;

jo-muga dut herioa.

 

w1972