Euria ari du.

Putzu berbera

mila aldiz hustua eta

tantoka

tantoka

betea.

Badoaz maldaz behera

seietako langileak,

sudur muturra hotzik,

eskuak patriketan.

Hatsak markatzen duen

bide zuria,

alkotoizko ametsa,

norabaitera doan bideari

jarraikituz.

Honelako goiz batez oroitzen naiz,

neure haurtzaroaren,

beti bueltaka dabilkidan

haurtzaro zorigaitz haren

goiz batez.

Langileen botek altxatako

haize hotzak esnatu ninduen,

neguko izotzak bustia nengoen

eta xori beltz,

handi

baten hegal handiek

urratzen zeutaten aurpegia.

Honelako goizalde batez oroitzen naiz,

isiltasunez eta hotzez

kargatutako goiz batez.

Eskua luzatu nuen

eta ez nuen ezer ukitu.

Orduan ulertu nuen

ez nuela mendirik mugituko,

itsasorik erdibituko

eguzkirik itzaliko.

Honelako goizalde batez oroitzen naiz,

isiltasunez eta hotzez kargatutako goiz batez.