Poesia kaiera
Poesia kaiera
2000, poesia
64 orrialde
84-95511-05-3
Arantxa Urretabizkaia
1947, Donostia
 
 

Maitasunaren magalean III


MEMORIAL

 

Zer egin dezaket

udako arratsalde gorri batean

eguzkiak nere leihoari beldurra badio

eta zu ez bazaude?

udak ustekabean

neguaren erdian harrapatzen banau

derrepentean hostoak isiltzen badira

lau kanpai hots entzuten diren bitartean

hiru tanta lehor

eta epel bat

haize hilaren gainetik

nora jo dezaket

kalean topatuko ez bazaitut

gauzak nahiko gaizki ez doazen bitartean

tanta epel eskas bat

atsoen pauso azkarrak berotzeko

nola jakingo dut arbolak bizirik ote dauden

soinurik egiten ez badute

sirenen hotsa itzaltzeko.

gauza ez badira

nork esango dit zer gertatzen zaidan

lehenengo malkoa oraindik sortu ez denean

zeinen eskuak astinduko ditu

betazaletan

ezkutatu diren kanpaiak

non babestuko naiz

zure besoak urruti badaude

nondik sortuko da elektrizidadea

udak baimenik ematen ez badu

hiru kanpai ergel

eta laugarren bat

zeinen arnasak berpiztuko ditu adarrak

ni ere uda bihurtu naizenean

zer egin dezaket

udako usainak sortzen duen izerdi motelak bereganatzen banau

malko behar zuten urak

abuztuak itotzen baditu

nork aseguratuko dit

ez dudala sekula santan

trapuzko lorez egindako sonbrerorik eramango

lau kanpai asper

eta bigun bat

zer egingo dut

laino beroaren gainetik

dantzatzen ikasi ez badut

masailetako odolak begiek baino argi gehiago duenean

zertan ari zaren ez badakit

bero ala negua

zure azalaren inguruan

kaleak bihotza baino lehen lehertzen badira

nork aterako nau nire barrutik

zuk keinu bat egiten ez baduzu

paretarik besterik ez

teilatuen gainetik

zertarako isildu da eguna

zure ahotsa entzungo ez bada

sentitzen ditut

berriz

aurpegia zimurtzen didaten behatzak

sudurretik kokotsera

begietatik masailetara

bidea lantzen

kalean haize izpirik ere ez

ezta zure pauso baldarrak dakarren ifar apala

zertarako gogoratu gerriko itximur hori

zu ez bazaude

eguna ala gaua zure izenaren gainetik

nola tragatuko dut ifernuko kea

zure loaren arnas freskoa ahaztu bazait

udak betirako bereganatu banau

zigarroaren usainak ere

altxatzeko indarrik ez badu

nork beteko ditu nire haragi hutsak

bozinak ere isildu badira

nork egingo du dantza

nirekin

udak gaurkoz behintzat

suizidatu banau

zeinentzat asmatuko ditut gezurrak

zerua ere txuritu bada

eta udazkenaren zain egon behar badut

bost kanpai geldi

eta seigarrena irakiten

asfaltoa lehertzen den lekuetan

zer egingo dut

leihoko landareek ez badute

nire agindurik obeditzen

alde guztietatik beroak inguratzen banau

nire eskuak ere

udaren alde badaude

sei kanpai gor

eta zazpigarrena minez

izarrak berak

eguna bezain gogorrak badira

ilunabarrak berak

hostoak kariziatzeko ahalmenik ez badu

zer egingo dut

zazpi kanpai ustel

eta zortzigarren gorri bat

entzuten ditudan bitartean.

 

w1982