marrubi bila joaten zinetenean

ametsaren gorri gaziak

sabaiaren kontra

ahoa gozatzen zizunean

erdia zuretzat

erdia niretzat

o

xortena bakarrik utzi dautazu

Oroit zaitez

sanjose loreak

eta siemprevivak

sagarrak

gereziak

eta masustak

belarrian jartzen badituzu

belarritakoak dirudite

rubizko perlak

odol tantoak

Oroit zaitez

udaberria uda bihurtzen ari zenean

nola biltzen zenituzten

margaritak

ez zapuztuak

ez gehiegi irekiak

ez hertsiegiak

ez gristatuak

ez barearen xistuak kutsatuak

ez pipiak janak

lurraren beroa sentitzen den lekutik

banan

bana

ebakiak

buruak aterki txipi

margaritazko aterki txipi bat bezala

jarriak

eta xortenek ez dute axola

ebakiko ditugu

zume batez korapilatuak

Oroit zaitez

itsasoan

olatuen muturrak zuritu zirenean

arkumetxoak

zuk ez duzu beldurrik

zu antxeta bat zara

baina

ez dut gaua ulertzen

baina

ilargiaren malenkonia

baina

aztorearen hegala

baina tximistak

ni antxeta bat naiz

Oroit zaitez

haren eskua zurea besarkatzen

baina

belar artean galtzen naiz

baina

ihintzak busti egiten nau

baina

ihintzak malkoak ateratzen dizkio

zure galtzari

Oroit zaitez

lore gainetik pasatzen zinen

aidean

oinak apur bat jasorik

belaunak apur bat bildurik

loreak ez zapuzteko

margariten zuria ez zikintzeko

gona

hegaldiaren haizeaz

ni antxeta bat naiz

zangoen artean sartzen zitzaizun

enaren hegal lirainak

emaidazu eskua

zure pultsua eta harena

bat egiten ziren

buru gainean

udaberriko arbola guztiek

eskaintzen zizkizuten beren fruituak

beren loreak

beren malkoak

omenaldia

oroit zaitez

ez zen amets bat

bestela

ez zinateke oroituko

margariten buru dardartiez

zapaten zolaren azpian

belar luzea burua makurtzen

zure aurrean

eguzkiak markatzen zuen bidetik

ni antxeta bat naiz

Oroit zaitez

zure aboza ez zen

oraindik

kexutara ohitu

oinazeak ez zizun

oraindik

bularra zapaltzen

ez zuten

oraindik

malkoek kanporako bidea ikasi

ez zizuten

oraindik

masaila erretzen.

Oroit zaitez

lanbroa besapean ezkutatzen zenean

lanbroa besapean eta kopetan

basoen usain gorri alferra

goizaren dei ausarta

orbelaren agonia

ni antxeta bat nintzen

gauzak dardararen oroitzapena

baizik

ez direnean

musika ahaztuen eko isila

soinuaren oinazea

isilduz

isilduz

handiago egiten denean

martxoa apiriltzen ez denean

oroit zaitez

oroit zaitez

eztarriko korapilo hura berriegi zen

oraindik

zuregan aboza izateko

hizkuntza egokirik aurkitzeko

mintzatzeko

Oroit zaitez

haren aboza

ez naiz ahaztu, ez

maite

aldapa gora

arrastaka

arrastaka

negarretik

apartatzen gaituen azken gailurrean

azken zentimetroen aurka

borrokatzen

nola ahaztuko naiz

maite

balantzaka

baina,

baina

Oroit zaitez

oraindik

esperantzaren heriotzaren berri

ez zenuenean

ametsa menperatzeko

orbaina lehortzeko

indarrik ez zenuenean

oraindik

zu ni bezalakoa zara

zu hura bezalakoa zara

Oroit zaitez

oraindik

garaiz zenean

oraindik

eskuak luza zitezkeenean

oraindik

traje grisaren gainean

aurpegia erabat gristatu ez zenean

oraindik

mintza zintezkeenean

nik ez diot inori gaitzik egiten

nik ez diot inori maitasunik

eskatzen

oraindik

antxeta bat zinenean

oraindik

arrosa bat eskaini zeniokeenean

zimur bat borratu

irribarre bat

oraindik

negar egin zitekeenean

ez naiz ahaztu

maite

nola ahaztuko naiz

eskua burua laztanduz

maite

oroit zaitez

oraindik

argiaren beste aldera joan ez zenean

itsasoaren haraindian

abiatu ez zenean

ni aspaldian hil nintzen

ez naiz neure buruaren fantasma bat

baizik

baina niri egiten dautazu min

baina

ene fantasmak ez dira egun argian bizitzen

oroit zaitez

udazkena dasta zezakeenean

atzerako bidea irekirik zegoenean

oraindik

parez pare

oroit zaitez

oroit zaitez

ala

ezin badezakezu

asma ezazu.