FREDERIADa, II. KANTUA:
SEXO - TRAGEDIA

(Doinu goibelean )

Protestanteen

piano jotze

aratza zizutela

birlandatu,

gauzak oro jotze

agatik

eta besterik

txertatu.

Izan nintzen gazte,

maisu,

leinurua

nire karrera,

inork

ez bazidan

(ere )

ezer ulertu.

«Fabrika dezagun orain poesiaren sotil

tasuna, goazen egizko filosofian barrena».

Zaldiak ez

zintuen maita

tu, ezta

klasekideok

( ere ),

are gutxiago

konpetentziak edota

uniformeak.

Hasi zitzaizkidan,

hortaz,

buru eta

bihotzeko

minak,

baina handiagoak

egin nituen, egin,

beste zenbaitenak.

«Paisajerik gabeko pertsona

naiz, bibotedun eta bakartia».