DIRUA LEGE

 

 

hatzak klaskatzen baditugu

entzun bedi urrun galduetako mendi batean gauez

eta belarri atzean ilunarekin sumatu

euli saldoen elitroen fereka

—zaila behar du antipodak jo eta

norbere bizkarrari hitz egiteak—

argi hildu batek biltzen gaitu

kontu gozo-minak esanda

abandonutik gordez

 

denbora gorputzetan hartzitu eta

ortzia aldiro garbitzen den arbela da:

ondoz ondoan jarri edo egokitu arren

inor gutxi akordatzen da

elkarren aldamenean posatutako argazkiez

 

ederra izango da inoren oharkabean

igarotzen jakitea

larrialdietako boxetan

espanturik gabe itzaltzea

su onak bezala

 

dolu idazkietan lelo kroskodunak datoz azalera:

gora egin zuten inoiz

zahardade bakeoso baten errezelek limurtuta

itxaron ezin izan zutenek

eta bizitzaren zoruaren aurka lehertu dira

 

ez da hautu bat gizonezkoa izatea

edo bai

ez da hautu bat beharra, lana

edo bai:

badago nahikoa ogi denontzat

ez aski gupida ordea

ez aski lotsa

—lagun hurkoa ahozabalik edukitzeko

ez da nahitaez dentista izan behar—

 

ogia baino errazago egiten da dirua

besterik dira maitasunaren legeak-eta,

gu hona sortu aurretxoan

ogirik ez zen beste munduan

—non eta ezmemoria hau ez den ezerezaren hazkurri—

 

bizitzak tori eta tati egiten badigu

hor izango da edo bideko garraioa

—Joao Pires Olano Salvesen—

edo ozeanoaren marruma

edo hodei arteko hostajea

joko-etxeen bankuen eta elizen

porrot orokorraren aski alternatiba sinesgarri gisa

ilunabarreko katilu hondotik

oraintxe eratzen eta desegiten hurrena

 

eta tarteka uhuri egingo dugu zeri jakin gabe

paradisu elurtuko otsoek bezala