ZORIONAREN KONTRA

indigena dena eta ez dena bereizten ez dakit

eta ez dut jakin nahi

hortentsien azula eta arrosaren arteko aldeak

ez nau aztoratzen

landa hotel baten atarian sentitu ditut

barrutik kanporako erabaki baten oldez

glaziar hormatuak urtzen

euskaraz irakurtzen ari naiz

haizeak egunkariaren orri barrenak

saguzarren hegoak bezala astintzen ditu

eta su erreka txikiek etxera nakarte

San Juan bezperan afaltzera:

zoriontsu izateko hilda egon behar zela ikasi genuen

denbora asko daramagu suerte txarrari

eta historiaren legeei bizkar ematen

baina ateak itxi eta ireki gabiltzanak gu geu

edo oso gure antzeko jendea da

eta prentsaren arabera

noiznahi izena aldatzen duen tribu bat gara

odolean dakart liztor fanatikoen albora karga

baita galtzuetako zozoen hegaldi premiatsua ere…

amets baten alde loa galdu dutenen bekaitzez

negarra etortzen zait aldika

eta festara narama derrigor zoriontsu izan beharrak:

bere larderian eta bere desbideetan barrena exodoan da

nire herri mundutarra

maite ditudan pertsonen artean bizi naiz

erritu baldarrean

esku ahur margotuak irarrita utziz hormetan…

zoriontsu izateko hilda egon behar dela ikasi genuen

hil nahi ez duen inori ez diot opa hiltzea

ezta ere inork aukeran hiltzea hobetsiko lukeen bizimodua:

bestek emandako paradisu hotz honetan

ezin dut zoriontsu izan nahi