KANIBAL

 

 

apalategiko Cola Cao potoetan behargin beltzak

ageri dira kakaoa garraio

eta gomuten sasitzara ohiltzen naute irudiok:

Biokon bizi zen gure osaba zaharraren kapelu hegal zabala

haren betaurreko irisatuak haren hizketa modua

eta auto alemaniarra etortzen zaizkit

 

egun jaten dudana bozkatzen dudana

erosten dudana hausnarrera ekarri eta

zetaka moral batek lurrindua bezala ageri zait:

kolono kume bat haur denboran

 

igaro zen aldi hura

neguak bata bestearen gainean joan ziren zamalka

eta hemengo borrokek ere eragin zuten

eztanda demografiko txikia paradisuan

 

abagune ezin hobea omen zen orubeak erosteko:

aire girotua oxigenoa baino inportanteagoa da

led argiak eguzkia baino

Jeanne Moreau eta Eduardo Galeano gabe

bizitzen ikasi behar den aro honetan

 

gaur egun horizonte laburragoa dute enpresek

horrek ondorioak ditu maitasunean eta bozetan:

planeta ehun bider suntsitzeko

indarra dago egia-ostearen armategietan

eta egunero hiru-lau sagar jatea

edo banku publiko batean esertzea

kakaoaren jainko zuriari desafio egitea dirudi

kapitalismo iazkotua laidotu guran

eta disoluzioa gogoan, ez ditut ausaz baizik aipatu nahi

Little Boy eta Fat Man obus-izarrak

 

orain dena errazagoa da

bai oroitu ez duguna ahaztea

bai ahaztu nahi genukeena akordura etortzea

hamar gauza batera egin nahi genituzke

okerrak zuzendu eta beste zotin batzuk atera mendeari

baina egundaino ondo egiten dakidan bakarra

purrustada artean astiro zahartzea da:

mendeetan hormatuta gorde direnak

ozeanora daramatza berotze globalak

 

zein argi ikusten den hemendik bizitzaren pendiza