ZIRKU INTIMOA

Izan dadila sendatuko zaituen izurritea,

etsiturik zaudenean kutsatuko zaizun sukarra,

gorputz ebakia osatuko dizun gezur benetakoa.

Biriketan aireak greba oihukatzen duen egunetan,

izan dadila ahotsaren hauspoa

mingainetik mingainera

zabalduko dugun hatsaren lorea.

Izan dadila esku bat zauriz beterik

danborra nekearen azken taupadekin eusteagatik,

plazatik plazara darabilgun makilan

utzitako arrasto odoltsuekin,

mezuak fardel edo zama.

Izan dadila posible zaigun galera,

errealitate tematiei aurre egiten dien egunen laburra,

une batera eramanda bizitza oso baten beharra.

Izan dadila batzen gaituen errituala,

iraganari lotutako dantza hautsia,

oinarrizko senari estekatutako manifestu itoa.

Izan dadila igande goizetako eztula,

garestia bizitzaren jakitun delako,

garestia saminaren lepotik dihardugulako,

garestia biharko negarraren aitzindari delako,

baina gurea

katerik gabe preso denaren eldarnioa.

Izan dadila gaixoaldia bilatzen duguna

eta ez bake aroa,

bizi gaitezen sukar arotik sukar arorako

osasun zurbiletan.

Izan dadila sendatuko zaituen izurritea,

egia bezain triste altxatzen zarenean,

oinak astun,

begiak indarge,

ahotsa erro.

Izan dadila

egia bilaka ditzakegun

gezur guztien laburpena,

egunen zama arinduko duen orea:

sugar hau,

lelo hau,

tristezia aldarri absurduekin alaitzeko dugun

gaitasun hau.

Izan dadila sendatuko gaituen izurritea,

izan zaitezen zu, berriro, nire sukarra.