CAMILLE

naturazaleek pentsatu zuten jartzea

                      Pirinioetan hartza

piztia honek eman ziezaien

          benetako mendiaren antza

zientzialariek txip bana ipini zieten belarrian

—mendiei ez, mendiek ez dute belarririk

        belarra baizik, eta ez guztiek—

jakiteko nondik nora ibiltzen ziren

              non egiten zuten lo, non bazka...

Baina zer egiten dute orain

                jakin-ustel horiek?

                                  buruari hazka

Camillek esan zuelako:

                                  —Hau nazka!

        Txipari heldu eta belarritik aska!

        zoaz, Camille

        zoaz gugandik

        urrun, Camille!

nahiz zooan edo zirkuan

          sortuak edo luzaz egonak izan

abere batzuek ez dute ikasten bizitzen

                  gizaki zintzoen gisan...

horregatik saiatu behar izaten dute

naturazaleek eta zientzialariek

                          ihes egindakoaren peskizan

handiak direlako

        egiten dituen pikardiak

        beldurrak daude ardiak

                  otsoak eta guardiak

        eskopeta hartuta hartzaren ehizan

        zoaz, Camille

        zoaz gugandik

        urrun, Camille!

egunkari guztiek diote

                Camille non ote da, ai ene!

haren argazkia egin nahi dute baina

                Camille bizi da erne:

                          hartza da, eta gainera... eme!

        zoaz, Camille

        zoaz gugandik

        urrun, Camille!

        Camille!

        haizeak ikasi duen abestia

        Camille!

        Camille!

artzainak ere

        artzaina beti baita amestia...

        Camille!

zuretzat Auñamendi osoko

                      erle guztien eztia!

        zatoz, Camille

        zatoz gugana

        gozo, Camille!

artzainari ez zaizkio

                      ardiak asko inporta

Pirinioetako Printzea da

                              jauregi du borda...

        atean jo dute!

eta artzainak ez du galdetuko nor da

        zatoz, Camille!

        zatoz nigana

        gose, Camille!

    2001