PORTUKOPLAK

aitortzen dizut portua dela

nire aberri bakarra

aitortzen dizut portua dela

nire aberri bakarra

hantxe daukat nik lastre handian

oroitzapenen gabarra

atako banda jo du txalupak

umearen begipean

atako banda jo du txalupak

umearen begipean

tanta gozo bat itsasorako

hari agur egitean

ontzi guztiei diosala ta

tristura bat bihotzean

ontzi guztiei diosala ta

tristura bat bihotzean

izen arrotzek herdoil zauriak

bidaia gaitzen ostean

baforearen tximinietan

ez da izozten elurrik

baforearen tximinietan

ez da izozten elurrik

portu batean jaioak ez du

bide berrien beldurrik

letrak esaten ikasi nuen

ontzi arrotzen branketan

letrak esaten ikasi nuen

ontzi arrotzen branketan

izen gazien ozentasunak

munduramina hanketan

txikotak largatzen zirelarik

gaixotzen nintzen saudadez

txikotak largatzen zirelarik

gaixotzen nintzen saudadez

faroen segak oraindik ere

hil egiten nau gaudadez

draga handiak ezin du hustu

itsas hondoko taberna

draga handiak ezin du hustu

itsas hondoko taberna

itoen loa hautsi du eta

laster joko du galerna

munduak ongi daki naizela

euskaldun seme jatorra

munduak ongi daki naizela

euskaldun seme jatorra

Txipreko ontzi baten banderaz

egina daukat atorra

zazpi bandera zazpi mintzaje

nire aberri bakarra

zazpi itsaso zazpi zohardi

nire aberri nabarra

portuak beti digu amore

kaian urtzen da aparra

tristea baita gau ilunean

baforearen tutua

tristea baita gau ilunean

baforearen tutua

oroituz egin dizudan kopla

tristuretan da gautua

    1997