Bizitza berri baten menturaz

begiratzen zenioten ortziari.

Ttikiak ginelarik ez genekien

zer kausitzen zenuten bertan:

zela erredentzioa

zela barkamena

zela

bertze bizitza bat

bizitza honen baitan.

Ez genien begirik kentzen

herriko elizako sainduei.

Keinuren baten esperoan

argi-koroa,

liturgia barrokoren bat.

Gezur multzo bat baino

ez zeniguten utzi ongarri moduan:

sustrairik gabeko solas iharrak,

kamustutako lanabesak,

silababakarren zizakadurak.

Gurutzeek

itzal amaigabea

zulatu dute

argi-isladek

iristerik

ez duten

logeletan.