Zuhaitzek txoriak sorginak gordetzen dituzte euren sabelean

gerrian poemak

labana ahoek marinel joanei

hiri umogabeez pentsatzen jarriak

geldi

mende askotako txioak memorian metatuz

habi galduez mintzo dira

taxutuz hegobariko egunentzat mendeku

orbel egina

sorginak

mihiak sutan

haurtzarobako belarrak nahasten apo bihotzetan

ta grina ezpalak gizakumeenetan

etorkizunen bat asmatzera emanak

azalean

konkista guztiak banderaz sinatzen direla

mina eraginez ta umeak

poemak botiletan ihesi doaz

hirian

marea hil egiten den alkondara da