Lehen poema ebakuntza larriaren ostean

 

Arnasak badirau baina arnasa hartzeak

min

Horrela urratzen al du heriotzak bidea,

irrika guztiaren

eta saminaren erredentzio-bulkadaren aurka?

Burua erorita

Eskuak katuka

eta oinazea nire denboraren

zaindari bakar

 

Ez dit inork eusten

Ez diot inori eusten

eta ukimena, gainbehera, bilakatzen da

agonia berri

 

Suma ditzaket

gihar ebakia/

nerbio hautsiak sendatzen

hotz eta beroa

sentsazio-hegaldiak itzuli artean

gorputz torturatura/higuin-

eta gozamen-erregistro

arruntak

 

Etsipenaren edo sendabidearen erdibide honetan

mugimenduan

edo geldi nago

egun bakoitzeko errespetuz,

baina isilik orain,

eta geldo