Politika-harremanak

Taxkenteko hotel batean

Rigako ordezkari lituaniarra

arrain-hezurrei zupaka ari zen,

nireen gisako esku beroak zituen emakume Txukwu batek

belauna laztantzen zidan bitartean, afaltzeko mahaiaren azpian

bere begiak, trabeska, itsas zakur larrua bezain ilunak ziren

ez genuen bestearen hizkuntza ezagutzen.

“Egunen batean gure haurren bidez mintzatuko gara”

esan zuen

“zure begiei mintzatu natzaie gaur

hain da ederra zure aurpegia”

gona findun neska moskutarrak ari ziren itzultzaile

irribarretxo artean.

Berari begira egona nintzen hitzaldi-aretoan

idi bat bezain sendoa    ile beltz elektrikoa

leuna, oreinen brida bezain    suzko begiak

aurpegien gainean hedatzen

izotz-tundrazko zerrenda baten gisan

soka tenkatu baten bi muturrak ginen

luzatuta, promesa bat nola, bere ahoa abiapuntu

bere jendeek agurtzeko abesten zuten

adiskidetasun-doinuak kantatzen

            Hamalau mila lagun baino ez gara orain

            gauza benetan tristea da  gauza benetan tristea da

            edozein jende      edozein jende    hiltzen denean.

“Bai, gaur goizean aditu zaitut”

esan nuen  ukitzen ginen tokitik altxatu eta

vodka basokada bat emanez    arrosak bailiran

onartu zuen eskaintza

gure interprete errusiarren gainetik makurtu

eta musu leun bat emanez ezpainetan.

Gero, mahaitik altxatu eta alde egin zuen

Rigako ordezkari lituaniarrarekin.