Bidaia-harriak I-XI

 

               I

 

Maxine,

garai batean miresten nuen

deus ez esateko zure talentua

hain bikaina

nola odola beti zen beste norbaitena

nola zu beti beste nonbait

zeure burua izateko gai

kanpotar.

 

 

               II

 

Elaine,

nire ahizpa arrotza

diosala egiten diot oraindik

galera ikasteko

botereari.

 

 

               III

 

China,

beti ihesean zebilen neska

sentitzen dut

gure gaua

ez zelako nahikoa beltza izan

zu bertan

ezkutatzeko.

 

 

               IV

 

Jan,

hainbeste deitzen ziren

horrela

ezen ez bainaiz oroitzen

nor zinen

zu.

 

 

               V

 

Margaret,

poltsikoan utzi zenidan

arroka hautsiak

etengabeko kurbak zituen

ezin leunduzkoak.

Deskubritu nuen

historiaurreko intxaur baten

oskol-erdi nintzela

harri bihurtua.

 

 

               VI

 

Catherine,

lurrean etzanda zaude

tipulatxo garratz bat nola

eta gehiegi hurbiltzen

natzaizun aldiro

negar egiten dut.

 

 

               VII

 

Isabel,

zure odola entzuten dut deiadarka

baina nekatuta nago

min egiten duten

eta aldi berean

zure babesa hartzen duten

adiskideez

nire bihotza

nahastuta dago

maitatzea behar baituzu

baina baita suntsitzea ere.

 

 

               VIII

 

Joyce,

gorroto izan duzu, betidanik

haserre egon

eta ezin inor

akabatzea.

 

 

               IX

 

Janie,

oihua aditu nuen

zure begi zorrotzetan itotzen

itsaslaminak haragiztatzeko prestatuak

azalera erakargarria,

korala bezain zital.

 

 

               X

 

Flora,

nire ahizpa

jakin badakidana

ez dut zertan

ulertu.

 

Harri bihurtzen banauzu

ubelduko zaitut.

 

 

               XI

 

Zoriaren azken zuloa

enperatrizaren amorrua da

bai baitaki hilkorra dela

eta umerik gabea.