Emakume bat mintzo

Ilargiak markatua eta eguzkiak ukitua

nire magia ez dago idatzirik

baina itsasoak atzera egitean

nire forma geratuko da iltzaturik.

Ez dut mesederik nahi

odolez bustia ez bada

ez bada iraunkorra amodioaren madarikazioa bezala

betirakoa, nire akatsak

edo nire harrotasuna bezala

ez ditut nahasten

maitasuna eta gupida

ezta ere gorrotoa eta mespretxua

eta ezagutu nahi banauzu

mia itzazu Uranoren erraiak

non ozeano geldigaitzek egiten baitute taupa.

Ez dut ostatu hartu

ez nire jaiotzan ez nire dibinitateetan

adinik ez daukat, erdizka hazi naiz

eta oraindik bila nabil

nire ahizpen xerka

Dahomeyko sorginak

jantzi nazaten beren arropa biribilduetan

geure amak egin bezala

doluz.

Emakume izan naiz

denbora luzez

kontuz nire irribarrearekin

tranpatia naiz, magia zaharrez beterik

eta eguerdiaren amorru berriarekin

zin egindako

zuen etorkizun beteekin

emakume

naiz

eta ez zuria.