Aurkibidea
[apopilo-etxeak emakume zaharrak dira]
Ispilu onak ez dira merke saltzen
Zeinek esan zuen erraza izango zela
Urte bat bizitza, Grand Central geltokian
Gizartea aldatzeko modu bat da iraultza
Mehatxu marroia, edo labezomorroen biziraupenari buruzko poema
Dan tribuko emakumeek ezpatak eskuan egiten dute dantza, gudariak zireneko sasoia markatzeko
Berrehungarren urteurreneko poema #21,000,000
Baina irakats al diezaiokezu nire alabari
Ez sekula onartu emakume baten sua
Poeta horri zeina bide batez beltza baita, eta poeta beltz horri zeina bide batez emakumea baita
Aurkibidea
[apopilo-etxeak emakume zaharrak dira]
Ispilu onak ez dira merke saltzen
Zeinek esan zuen erraza izango zela
Urte bat bizitza, Grand Central geltokian
Gizartea aldatzeko modu bat da iraultza
Mehatxu marroia, edo labezomorroen biziraupenari buruzko poema
Dan tribuko emakumeek ezpatak eskuan egiten dute dantza, gudariak zireneko sasoia markatzeko
Berrehungarren urteurreneko poema #21,000,000
Baina irakats al diezaiokezu nire alabari
Ez sekula onartu emakume baten sua
Poeta horri zeina bide batez beltza baita, eta poeta beltz horri zeina bide batez emakumea baita
Letania bat, biziraupenaren alde
Itsasertzean bizi garenontzat
erabakiaren etengabeko ertzen artean tente
funtsezko eta bakarrik
ezin garenontzat
aukeren ametsetan murgildu
badatozen eta badoazen korridoreetan maitatzen dugunontzat
egunsentien arteko orduetan
barrura eta kanpora begira
aldi berean, aurretik eta ondoren
etorkizun bilaka daitekeen orain baten
xerka
ogi-xerren gisan gure haurren ahoetan
haien ametsetan ez dadin isla
gure heriotza.
Beldurra suz markatu zigutenontzat
traza arin baten tankeran
bekokiaren erdian
gure amaren esnearekiko izua ikasi genuen,
arma horren bidez,
segurtasun-arrasto bat topatzeko ilusioaren bidez,
isildu egin nahi gintuen
oin astunen horrek.
Gu guztiontzat
une hau eta garaipen hau
ez gintuztelako bizirauteko sortu.
Eta eguzkiak argitzen duenean
beldur gara
eutsiko ote dion
eta eguzkia sartzen denean
beldur gara
argituko ote duen berriz
sabela beteta
beldur gara
kalte egingo ote digun
sabelak hutsik
beldur gara
sekula jango ote dugun berriz
maitatuak garenean
beldur gara
maitasuna desagertuko ote den
bakarrik gaudenean
beldur gara
sekula itzuliko ote den amodioa
eta mintzo garenean beldur gara
gure hitzak adituko ote diren
ondoetorriak izango ote diren;
baina isilik gaudenean ere,
beldur gara oraindik.
Beraz, hobe da hitz egitea
gogoan izanik
ez gintuztela bizirauteko sortu.
A litany for survival
For those of us who live at the shoreline / standing upon the constant edges of decision / crucial and alone / for those of us who cannot indulge / the passing dreams of choice / who love in doorways coming and going / in the hours between dawns / looking inward and outward / at once before and after / seeking a now that can breed / futures / like bread in our children's mouths / so their dreams will not reflect / the death of ours: / For those of us / who were imprinted with fear / like a faint line in the center of / our foreheads / learning to be afraid with our mother's milk / for by this weapon / this illusion of some safety to be found / the heavy-footed hoped to silence us / For all of us / this instant and this triumph / We were never meant to survive. / And when the sun rises / we are afraid / it might not remain / when the sun sets we are afraid / it might not rise in the morning / when our stomachs are full we are afraid / of indigestion / when our stomachs are empty we are afraid / we may never eat again / when we are loved we are afraid / love / will vanish / when we are alone we are afraid / love will never return / and when we speak we are afraid / our words will not be heard / nor welcomed / but when we are silent / we are still afraid / So it is better to speak / remembering / we were never meant to survive