Ordokietan zehar nekaezin

hemen gutxi mintzatzen da helmugaz,

bideaz egiten da solasa, eta basoez.

Helmugak errauts dezake agian

bidaian bilduriko ezagutza eta begiradak.

Eta lotan zaude ene haragiak

esnaturik nahi zaituenean.

Orduan bakarrik izan daitezke kontsolabide

laino eta literaturaz egindako tren mitikoak.

Itzalen artetik ametsak gauzatzen,

eta amesgaiztoak.

Soldaduak etxerako bidean alai.

Familia bisitatzera doan emakumea,

urtean behin, badakizue.

Itxura garrantzi gutxikoa da hemen

eta denbora geltokietan neurtzen da soilik.

Trubetzkoi eta iraultzaile erromantikoak,

abendua gehiegi maite zuten haiek.

Xake jokalariak. Haur lasaiak.

Neba-arreba gazteak, ederrenak.

Eta Puxkin agertu ahala esnatu egiten zen gizona:

Arin doa Puxkinen hegatsa

ibai maiteminduen gainetik.

Hau ez da literatura, zeren lur lokartuan

ibaiak ere maitemintzen baitira, adibiderik bada.

Eta gero Tatiana Nikolaievna. Lauaxetaren

marinel eta txo mozkortuak, ederrenak.

Hilobien aurreko mahai eta eserleku

zurezkoak, itzalekin hitz egin eta bazkaltzeko.

Izen bat eta bi data.

Usolie-Sibirskoie bigarren dataren ondoan

idatziko balute, bai dotorea ene hilarria.

Eta Puxkin agertu ahala esnatu egiten zen gizona:

Eta gero haurrak ur ertzean jolasean.

Iragana eta iraganaren oroimena

saltzera beharturik zegoen emakumea.

Listvianka-ko elizaren aurrean belarritakoez,

bereaz eta nireaz, eta haien esanahiez

mintzatu zitzaidan mutil urduria, ederrena.

Eta Puxkin agertu ahala esnatu egiten zen gizona:

Eta gero buriatar guztiak, Ust' Orda-koak,

Aginsk-ekoak eta errepublikakoak,

sorlekua deserri. Mundu zati handi honi

lur lokartua deitu zioten jende ahantziak.

Eta Puxkin agertu ahala esnatu egiten zen gizona: