VII

Hego Libaniako zedra ondo azkarretan

            —bueno, gerra aurretik—

zizelkatu kalitz gogorrean

            oihalezko larros gorriak

            eta

            Jerusalemen bildu loreak

            baziren.

nere orroitzapen meharrak

armairu zokoan

ahalgerik gabe gorde zituzten

            kasik negarrez hasi nintzen.

uranio horiz bete bokal ttiki uhargia

sekretuan

sakelan nerekin daramadala

Arabiako ondartzetako harri beltzaren inguruan

Mahometen suratak tristeki kantatzen ditut...

            aho sabaian kiretsa lotzen zait

            eta

            mututasunak ezpainak josten dizkit:

            zergatik mintza

            askatasun haluzinatuen erdian

            entzunak ez baldin bagara?

            erretzen ari naiz.

mila besodun jainko inditarrak

ireki dizkidaten zauri lekedatsuak

sendazkidazue

ez dezadan beti mantra berdina errepika:

            bakarrik nago bide bazterrean

            bakarrik nago bide bazterrean

            bakarrik nago bide bazterrean.