I

ilargi beteko gauetan lego gibeleko zain meharrak haserretzen

                zaizkit, lotsa naiz, menturan nabil, heriotz gutiziaren

                ikara zizkolatsuak nabaditzen ditut, bai edo ez,

                zalantzan nago, zuri pentsatzen dut: zure irriak,

                zure begiak, zure ezpainak...

ilargi beteko gauetan hotzak dira hormak, malgoak hunki ez

                ditezkeen ilunaren molekula iheslariak, non daukat

                idatz makina?... maite zaitut gaua, ez dakit ordea

                nola esprimituko dizudan gorrotoa...

ilargi beteko gauetan haragian min dut, gizakumea zartagailu

                landerosa da, gorputzeko daldara bakoitzean

                Kalahari mortuko leize gorriak itxuratzen ditut.

                maitea sendatu nahi dut, eraman nezazu itsas leihorrera

                maitea, edo apurtuko naiz...

ilargi beteko gauetan westernetako heroe garraituen colt

                herdoildua eskuetan datxikat, mendekatuko naiz,

                burdinezko kutxa herabeetan lotan dauden larrosak

                ebasteko banko urgulutsuetako berinak hautsiko ditut,

                formarik gabeko aditza naizela dirudit, rnaite zaitu,

                eta finitzeko bala bat tiratzen naiz bi begien erdian...

ilargi beteko gauetan mila aldiz egiten dut munduaren itzulia

                lasaitasun pixkat aurkitzearren, edo hamabost bizitza

                desberdinetaz janzten naiz: behin diamante saltzale nabil

                Botswanan, gero kataklismoak erre lurretan Mad Maxen

                sekretario pertsonala naiz eta azkenik puta merke

                Paramariboko Jimmyren taberna argituan.

ilargi beteko gauetan nere burumuina geltoki erraldoia da: trenen

                altzeiruzko erroten zarata gurintsuak entzuten

                ditut, zorabiatzen naiz, ba noa, ba nator,

                ba hator maitea? noraino desiratuko haut?

ilargi beteko gauetan «ni» debekatuz hantu hizkuntza

                sistemak eraikitzen ditut, nortasun galduen

                sintaxiak, destroy filosofiaren gramatika aberatsak,

                ezaren nor-nori-nork motelak, bizi naizela

                amesten dut, amets bezala bizitzen naiz...

ilargi beteko gauetan, ai izotzak biloak koropilatzen

                nehork hilen hiriko karrika desolatuetan zuri

                pentsatzen bakarrik nabil eta nabilenean (irriak,

                ezpainak, bularrak marrazkitzen dizkizut): zure

                aldamenean oi gozoan, segurrean, beroan nindaikeela!

ilargi beteko gauetan urruneko mendi urdinak dakuskit

                irekitik, nola jakin zer ordu den, zigarroa pizten

                dut denboraren oinarrizko ezaugarriak

                errautsetan airatzen zaizkidalarik.

ilargi beteko gauetan hiruetan edo lauetan haserrea

                jabaltzen zait...