DEIA

Deitu dizut ama,

eta ahots sendoz erantzun didazu.

“Sasoian zaude”, esan dizut

jakin gabe ahalegintzen ari zinela.

Ahultzen ari da arnas aparatua,

kimuak zabaldu beharrean ixten.

Eta berri onak eman nahi izan dizkidazu,

eta esan, etorriko zinatekeela bisitan Ameriketara

baina dagoeneko ikusia duzula hau guztia,

hobe arreba joanez gero.

Planak egin ditugu elkarrekin

hurrengo hamar urteetarako,

bidaiatuko dugula Europan,

zu izango zarela gidaria,

nahiz eta gurpildun aulkitxoan ibili.

Lasai utzi nauzu, beti bezala.

Hori zen helburua.

Baina ez didazu esan egia,

ez didazu esan ospitalean zeundela.

Ez ninduzun larritu nahi,

zertarako kontatu dena.

Pasatuko da,

hori zuen betiko legea.