EMAKUMEAK FABRIKATIK BUELTAN

Kontserba fabrikan egin zuen lan amamak.

Eta amak eta izebek.

Langileak ziren, ez etxekoandreak.

Edo hori ere bai.

Gustuko nuen lanetik etortzen zirenean

zekarten usain hura.

Arrain, izerdi eta gatzun usaina.

Nahiz eta beraiek gorrotatzen zuten.

Garbitzeko eta ahazteko horren zaila den hura.

Fabrikan lan egiten zuten etxeko emakumeek

eta, ostean, etxean.

Antxoak garbitzen zituzten sukaldeko mahaian.

Ni azpian jolasten nintzen bitartean.

Zorteko banintzen probatzeko emango zidaten.

Ogitartekoak ere antxoekin ziren.

Nik nahiago nuen hori txerrikia edo txokolatea baino.

Lagunek barre egiten zidaten arren.

Beste garai batzuk ziren.

Orduan emakumeek abestu egiten zuten fabriketan,

eta ugazabek baimena ematen zieten

haurrari bularra eman behar bazioten.

Elkarrekin hartzen zuten atseden emakumeek.

Laneko arropekin, harrizko hormaren kontra

eguzkia hartzen edo erretzen, begiak itxita.

Bake une bat bizitzen zuten horrela,

eta ahazten ziren lanaz,

senarrez eta seme-alabez.

Egun, urte andana geroago,

nik ere begiak ixten ditut,

beraien bake une hura aurkitu nahian.

Ahoa zabaltzen dut, esperoan edo,

esku batek opari egin diezadan

antxoa xerra bat.

Sukaldeko mahai gainetik zetorren oparia.

Ni azpian jolasten nintzen bitartean.

Bakarrik, beraiek lan egin behar zuten eta.