ABESTEKOAK

udazken hondarrean

nork abestuko du orbelaren birundaz

azala lehortu didan haizea

ari delarik lanean gizateria osoarentzat

nork abestu behar dio errepide erreari

bidean galdu ditugunei

libreagoa den espazio batetik...

garai bateko deiak jasotzen ditut

konformismoaren posta kodeaz

karta azalean

nork abestuko die gure mito erotikoei

deblauki hil ziren nire ikasleek

euren amildegitik

euren auto lehertutik

euren eskopetaren kanoitik

ibaiko euren osin izoztutik

euren zelula matxinatuetatik

egiten didate agur

deitorez natorkielako esku hutsik

nork abestu behar die ordu hilduratu nagiei

nork memoria suntsituari

nork akordu ezaren igali geza haiei

nork inoiz izan ez bailitz

irristatu den maitasunari

nork historiako etxe hustuei

nork abandonuari

udazken hondarrean

nire eztarri galgarritik

ez dakidan mintzoan

neuk abestuko dut

mintzoa ez dakidan lagun-ustel limurtu

ez nagoen jende bati

ez naukan aldi honi

abestuko diot nik