ARNASA KANTUZ

esaten dute

nahita ez dagoela arnasa hartzeari uzterik

baina hori mito hutsa dela denok dakigu

hamaika tratatutan irakurri dugu

ezin dela maitasuna kontrolatu

ausaz jokatzen duela

esfinter erotu batek nola...

petxuan trabatutako

hezur gaiztoa da hori

gezur gogor bat

entzunda nago

klase arteko bakea posible dela

eta beste munduetako mapak

merke saltzen direla...

hori sinesteko fedea behar da

oinak ibiltzeko direlako elezaharra

espazioa aldi batez okupatzeko

amarrua baino ez den juzkua eginda nago

eta inor larregi ez mintzearren

denbora aipatu gabe diot hori

erreparo larriz galdatzen baitut

denbora ez den beste kontinente labain bat

gauza batzuk ikasi ditut atzo-gaurretan:

oinak ez dira ibiltzeko

—ba ote da hori ez zekienik—

airea asmatzeko dago

—inork egingo al du—

eta musika soinua ahotsak argia

ezinezko loaldietako sehaska kanta dira

oraindik plazer pribatua dirudi bakeak

maitasunak beti narama

autarkia ilusio eder batera...

atzokoaren ondoren

arnasa nahi dudalako

nahi dudanean

nahi dudanekin hartzen dudala uste dut...

bat-batean itotzeko aukera berriz

zoragarria iruditzen zait