OHEA JANTZI

bazterrean utzitako gehienek

pentsatuko zuten agian

mundua ez zela akituko euren saminarekin

borrokan hildakoek umezurtzek alargunek

herri eta lantegi hustuek

pentsatuko zuten segida izango zutela egunek

eta biharamunak ekarriko zituela garaileak

egunkaria besapean

denok pentsatzen dugu hemen jokatzen denak

izango duela gero modu bat askorentzat

eta horregatik grina itsu hori:

ez baitago zoriaren esku uzterik

eguzkiaren argitasuna edo etxeko ogia

mundu hau gaiztoa da ezin dutenekin

lurra norena den galdetzeak arinkeria lizuna dirudi

aise konprenitzen da orain

hil osteko bizitza baten mehatxuak

izututa bizi direnen larria

denok pentsatzen dugu beti dela beranduegi

gauza gehiegi gertatzen direla denak batera

baina geuk ekin ezean

berriro besteren gain lagako dugula

menderik mende dastatu gabe

galtzen utzitakoa jasotzeko lana

eta ez dago zoriaren esku uzterik

lotsa neurri baten aukera

koltxoiei buelta eman eta

negurako prestatuko gara:

aurki hasiko du berriz ohe barruan elurra