Hondartzan gauez bakarrik

Hondartzan gauez bakarrik,

Ama zaharrak kanta lakarrez haurra kulunkatzen duen bitartean,

Izar dirdaitsuak dizdizka ikusten ditudan bitartean, burutazio bat dut unibertsoen eta etorkizunaren klabeaz.

Kidetasun handi batek dena interkonektatzen du,

Esfera guztiak, helduak, heldugabeak, txikiak, handiak, eguzkiak, ilargiak, planetak,

Distantzia espazial guztiak, berdin da zein zabalak,

Distantzia tenporal guztiak, forma bizigabe guztiak,

Arima guztiak, gorputz bizidun guztiak, nahiz eta elkarren hain desberdinak izan, edo nor bere munduan bizi,

Gasen eta uraren prozesu guztiak, prozesu begetal eta mineral guztiak, arrainak, piztiak,

Nazio guztiak, kolore, basakeria, zibilizazio, hizkuntza guztiak,

Lurbira honetan eta beste edozeinetan izan diren edo izan daitezkeen nortasun guztiak,

Bizitza eta heriotza guztiak, iraganekoak, gaurkoak eta etorkizunekoak,

Kidetasun handi honek denak barne hartzen ditu, eta beti hartu ditu,

Eta betiko hartuko ditu, eta tinko eutsi, eta inguratu.