Leiho bat

 

Leiho bat ikusteko.

Leiho bat entzuteko.

Leiho bat putzu baten gisa

lurraren bihotzarekin elkartu

eta samurtasun urdin errepikakor honen

luze-zabalerantz irekia.

Leiho bat bakardadearen esku txikiak

izar onberen lurrin gautarrez betea.

Leiho bat eguzkia gonbidatzeko

geranioen bakardadea konpartitzera.

 

Panpinen lurraldetik nator,

album baten lorategiko

paperezko zuhaitzen itzaletik.

Urtaro lehorretatik nator,

inozentziaren kalexka hautsez beteetan

bizitako adiskidantza eta samurreria antzuetatik.

 

Eskola penatuko ikasmahaien atzean

alfabetoko letra kolorgeen artean hazitako urteetatik nator.

Umeek arbelean “harri” hitza idatz zezaketen unetik

eta hartxori izutuek zuhaitz zaharretatik ihes egiten zutenetik.

 

Landare haragijaleen sustraien artetik nator

eta nire burmuinari oraindik ere

koaderno batean orratzez jositako tximeletaren

txilioak egiten dio gainez.

 

Nire fedea

justiziaren hari laxotik zintzilik egon zenean

eta hiri osoan

nire kriseiluen bihotza sarraskitu zutenean,

nire maitearen ume-begiak

legearen zapi beltzez bendatu zituztenean

eta odol iturriak jaio zirenean

nire desiraren tenplu larrituetatik,

nire bizitza ez zenean erlojuaren tiki-taka besterik,

ulertu nuen beharrezkoa zela eromena kosta ala kosta maitatzea.

 

Aski dut leiho bat.

Leiho bat kontzientziari,

begiradari eta isiltasunari so.

Orain intxaurrondo gaztea

behar beste hazi da hosto txikiak medio

hormaren zentzua definitzeko.

Galdetu ispiluari

zure salbatzailearen izena!

Oinpean dardaraka duzun lurra

ez ote dago zu baino bakarrikago?

Profetek ekarri dute gure arora

suntsipen eginkizuna,

eta leherketa mordo honek

eta hodei toxiko hauek

ez al dute bertset sakratuen melodia?

Ai laguna, ai neba, ai senidea!

Ilargira iristen zarenean

idatz ezazu loreen masakrearen historia.

 

Ametsak beti jausten dira

beren inozotasunaren altueratik eta hil.

Kontzeptu zaharkituen hilobian hazitako

hirustaren usaina sumatzen dut.

Itxarote eta garbitasunezko oihalean lurperatutako emakumea

ez ote zen nire gaztetasuna?

Igoko ote naiz nire jakin-minaren mailetatik

Jainko onari kaixo esateko,

teilatuan dabil-eta nora ezean?

 

Sentitzen dut beranduegi dela niretzat.

Sentitzen dut “unea” dela egutegian tokatzen zaidan partea.

Sentitzen dut mahaia distantzia faltsua dela

nire adatsaren eta atzerritar triste honen eskuen artean.

 

[...]

 

Esadazu zer edo zer!

Leihoaren babespean nago

eguzkiari loturik.