Norbere akaberari  buruzko mintzaldia

Egia al da heriotzaren lumak lurreratuko

                                        nauenean ere

bizitzak berdintsu iraunen duela

                                            munduan?

Ni hilda biharamonean eguzkiak argituko du

                                        oraindik?

Eta trena ohi bezala geldituko da bost minutuz

                                        geltokian?

Eta itsas bazter honetan hausten diren

                                        olatu uherrak

etenik gabe helduko dira hondartzaraino ahalez

                  eta ezinez bazterrean desegitera?

Eta ene izterreraino inguratu den karramarroa

                                                  bihar

beste inorengana ailegatuko da zangozabal

                                            eta haztamuka.

Eta berehala aldenduko da, oraintxe

                        ihesean aldentzen den bezala.

Eta ez dut enekin eramanen ez eguzkia

                            ez trena ez karramarroa,

neu bakarrik eroriko naiz zulora eta egundoko

                  egunik bakartiena izanen da.

Eta mundua orohar ez da ene hutsuneaz

                                            ohartuko

ortzean zehar iragandako basahatearen hutsuneaz

                                      baino gehiago,

eta ni (ez dea galera ikaragarria?) ez naiz

                        harrezkero enea izanen.

Ez ote dut esango orduan, umetan bezala,

                                        ez dut nahi?

Dena dela ekipaiarik gabe joanen naiz

                                      gehiengoarengana.

Eta laban zorrotzaileak enparantza bazterrean

                        betiko antzera xirula jo

eta labanak finduko ditu, zorroztarriaz

                                  izar niminoak eginez.

w1995