BADAKIT

 

 

Mundualdi zentzatzaile oso baten ostean

konformidadera bezatutakoen

ilaran egin dugu topo,

probetxuzko dotorezia daramagu jantzita,

zuk grisetan,

nik urdinetan

 

Etsiki eutsi diogu

elkarren begiradari,

irribarrearekin mozorrotu ditugu

kiste egindako penak

 

Ahoskatu gabe,

ahotsik gabe,

mutu,

hau guztia esan dizut:

 

Gogoratzen duzu nola jolasten ginen amazonetan?

Nola eranzten genituen blusa loredunak

eta azpiko elastiko lixibatan zurituak?

Nolako kilika sentiarazten zigun haizeak

oraindik azal eta hezur ziren titi puntetan?

Nola zamalkatzen genuen etxe atzeko orube porlandua

behor basati eta azkarrenetan?

Nolako gogoz egiten genuen irrintzi?

Nola oldartzen ginen menderatu

nahi gintuen edonoren kontra?

Nolako ausardiaz jaurtitzen genituen geziak

noranahira

indartsu eta aske

plazer hutsez?

Gogoratzen nola kiskaltzen ginen eguzkitan

lanbrotan blai?

 

Are, erregutu dizut:

altxa,

etorri,

goazen berriz!

 

Baina badakit zure belarri

ardurek sorgortuetara

ez dela sartu

segurtasunak eztarrian ito didan

hitz horietako bakar bat…

eta badakit

nire otoitz mutua,

tarteka,

burrunba bihurtzen dela zure erraietan