Ene ahosabaian galtzen ikus dezakezu

        zure ausentziaren isila

Denboraren hilabete hustuetan galduz doaz urratsak

Elesta-hots galduen antzora doaz denboraren

        hilabeteetan

Berritu nitzake zure ahoko abesti eta musu deklinatuak

Zure ezpainetan irri izan nahi nuke

        zure behakoaren kaiertz

Ez gaituzte aurkituko pasealekuetan

Ez ginen maitale izateko jaio elkar maitatzeko baizik

Oroimen minduak herrenka doaz egoitza bila

Antzinako begiok ez daukate adinik ez kale kantoirik

Gaua amaitzen den lekuan hasten da beti zerbait

        auskalo bat

Eta ezpainek dakite zer den adio baten azken hatsa

Orbel galduak dira zure begi aienatuak

Atez ate galde eginen dut

Bihotzean gordeko ditut abenduko ilintiak

Ez dut idatziko hagiografiarik

Eta maita zaitzakedan arte poesiaren lurrotan

        erbesteratuko naiz

Urrun zaude eta hitzez hitz zure oroitzapena

        harilkatzen dihardut

Urrun zaude eta elezahar galdu bat da zure ahotsa