TAMARINDOAK

                        Joanak joan

                        berriak etorri

                        trixturari

                        adarka

                        ez nuke nahi bizi

                                    ( Gabriel Korta )

Atzo,

Etxe Pherdiaren azpiko tamarindoak ikusi nituen

ostera ere.

Hogeitahamazazpi urte dauzkat eta

luze gabe

hogeitahamazortzi beteko ditut,

Miarritzeko eta Usategiko tamarindoak oro

bezain ederrak,

saparen kemenaz eta biziguraz

arrakaltzen diren tamarindoak oro

bezain lirain eta indargeak,

ttiki eta biziak,

lur eta lika beltzez lotuak,

hiltzera kondenatuak: tamarindo sotil, zirats, zabal eta

ahulak.

Egun,

itsasagerreko tamarindo horiek oro gogoratzean,

hogeitahamazazpi urte dauzkadala eta

luze gabe hogeitahamazortzi betetzeko nagoenean,

lainoarteko eguzkiak argitzen duenean itsasoa

Abenduaren batean,

ostera ere egin dut gogoeta maitasunaz eta bizitzaz,

amodioz arrailtzea delako bizitzea,

zapi zaharren moduan higatzea,

Ameriketara,

Atlantikoaren gainetik hegazkinez egindako bidaien antzekoa

esperantza onez betea eta

zaratotsez, lekurik ezaz, ondokoengana ezin biltzeaz,

hainbeste oztopo eta atxakia direla bide,

nekeziaz bukatua.

Egun,

luze gabe hogeitahamazortzi urte betetzeko nagoenean eta

tamarindoekin oroitzean,

ostera ere konturatu naiz

mila urte igaro eta

urak

beti segituko duela bere bidean.

Algortako Abraren gaineko Usategin,

1991ko abenduaren 1ean.