munduaren andre eta jabe

euri egunen lerroan hantzen ziren

bihotz urratuen sakonetan.

hasera batean -beta- beldurra zunan

nostalgiaren zutabe bermakor

orduak ordutei ortzaizera begira

gelditzen ginen ondartzetan.

hasera batean -gamma- esperantza zunan

beldurra kontrabalantzatzen zuen

zauri bakarra karrika hutsetan

ibiltzen ginenetan.

hasera batean -delta- airatzeko gogoa

hedatu zunan urtxoak zeru mutuak

trebeskatzen miresten genituen

larrazkeneko eguerdi zabaletan.

bukaera batean -omega- maitasuna zunan

eske abiatzera bultzatu gintuen

indar erraldoia.

hilerrian izan ginen omiasaindu bezperan

berriro ireki ziren umeontziak

artadi lehorretan

jori beroak barreiatuz.

berriro ireki ziren umeontziak

eguzki zurailen arpegiak alaitzearren

oroitzez deika.

ilargiarekin mintzo ziren herrikoak ginen

eta gure alabei hiztegi pobreen baheak

tinka arazten genizkien

ilargiarekin mintzatzeko gisan,

haiek berdinki jakin zezaten ilargiak

geroaren hautsa dakarrela

geroaren hautsa edo iraganaren mina

orainaren ezaxola.

ilargiarekin mintzo ziren herrikoak ginen

eta gure alabak gerritik hartzen

genituen zelaietako brumetan

uhar xumeen epela maitatzen

ikas zezaten.

ai itsas gainean lertsunak iragaiten

ez bagenitu begiztatu

ez genuke horrelako presarik

lasterkada antzuetan higatzeko.

ai itsas gainean lertsunak urruntzen

ez bagenitu segitu

ez genuke horrelako hotzik

ahurrean atxikitzeko.

begirada bakoitzak oroitzaren kolorea zinan

blues zaharrak murmuratzeko gutiziak

irakurtzen genitinan

graffitiz estali horma ilunetan.

begirada bakoitzak oroitzaren kolorea zinan

buruzokoan izenak eta izanak oro

mailuka aritzen zitzaizkigun

lantzar estimatuan.

begirada bakoitzak oroitzaren kolorea zinan

gerla likitsa deklaratu ziguten baino

lehen entzun genezazkeen kantak

tabernetan berraditzean.

begirada bakoitzak oroitzaren kolorea zinan

blues zaharrak murmuratzeko gutiziak

zaplastatu gintuen segunduan

eder aurkitu hintudan edo gogoratu nindunan

erran beharreko hitzen erdiak ez nituela

ahozkatu -my home town...

begirada bakoitzak oroitzaren kolorea zinan

ostatuetako leihoen lurrinetan atzoko

kideen arpegiak behatzaz marrazten

saiatzen ginenean.

begirada bakoitzak oroitzaren kolorea zinan

eta presaz agurtzen genitinan

gure lagunak

urratsak dudaz blai.

begirada bakoitzak oroitzaren kolorea zinan

hilerrietan eihartzen diren loreen kolorea.

lantokietan poesiak irensten ditugu

ogitartean

presaka

neke baita hitzetan onhartzea

zenbat eskas zaituztegun

presaka

ilunean

gabiltza askatzen

belar usaineko mihiseetan

bular beltzak bilatzen

ausentzia.

haragi malatsak erraiak erretzen dizkit.

ihesaren linea makurra.

exil barnekoiaren jabea.

haizearen murmuruak.

beilari gaueko mezuaren zain.

karrikako burrunbak.

aditzik gabeko ekintzak: klash!

euriaren pare.

ments zaitut.

ments zaitut.

ments zaitut.

gauak zilar direnetan begiratzen

dinagu zeruari edo jarririk

egoten gaitun ortzearen hegietan

hego zuria sartzen delarik zelda

uhargietan huntzak samur

aditzen ditun hormaren eremuetan

ez gaitun bakarrik gau zilarrean

izarrei so gaudenak euria

etzi etorriko delako esperantzaz

eta beti heldu dun lanbro eztiaz

amodioaren bustia

hezur kiskalduak barreiatzearren

ondarrikan ttanttaka harrapatzen

gaitin loak antsiak bezala

elkartasun mantsoen zurrunbiloan

papogorrien kanta ederrak

entzunen ditun eta neguan

begira itzan baso eperrak

elur zurien amets pleguan

ikusiko dun zorion bihotz

ihesi maite hautala zinez

egin dezala kanpoan izotz

haiduru nagon amore minez

ainarak aire hegaz joanak

larrazkeneko haize beroan

ez dakin beti neke doanak

non den eztia bere geroan

bilatu hauta ibai ertzeko

artadi edo pago haltzetan

auhen batean desagertzeko

udaberriko irri galtzetan

mineralaren amen errautsa

aurki dezaken izar artean

hats bahitua euria hautsa

igari dela arrats partean

ezpain mutuen ikara hitza

ortzadar eske doala gauez

hator laztana ekiak bitza

goiz akituak baketu lauez

ikusiko dun zorion bihotz

ihesi maite hautala zinez

egin dezala kanpoan izotz

haiduru nagon amore minez

euriaren desira menpera dezakeen trenak

baino balio gehiago ote du

ausentziaren argizagiak?

neguko

neguko

neguko

presentziarik zergaitik bilatu

izar ihintzaren nostalgiaz beterik

dauden elurrak estali bazterrean?

ibaiak kurutzatzen diren hirian

aurkitu hautenean

itsasorantz abiatu gaitun.

hiri so geratu naun

eta hire begietan uhainak

lehertzen miretsi ditinat.

ibaiak kurutzatzen diren hirian

aurkituko garea

berriro?

geltokietan bazaude garardoak edaten

jakingo dut

elurrik ez dela mendi gailurretan

elurrik ez dela ahur zimurtuetan

gesaltzen denik

mendekuaren gauetan.

besarkatuko zaitudanean

menturaz

malkotan urtzeko gogoa,

hurbiltasunaren hunkimenik ez edukitzeak

damuz ordezkatu dorpearen zamaz

karrastatzen gintuen.

urrunak ziren artadiak, urrunak ere

haur abestien kristalak,

urrunak azkenik oroitzapenaren mugak.

huelga egunetan hiria zeharkatzen genuen

gero: ai banintz!

iraztorretako bi zuhaitz bakartien gisan

hiria zeharkatzen genuen huelga egunetan

desertuetan esperatzen ohituak garenok

biharko iluntzetan banan bana

zutituko gara

sablea urratsez markatzearren.

haurrei airatzen irakatsiko diegu

ortzearen ispilutan dilindan dabiltzan

izarren dantzan kulunkatzeko

gai izan daitezen.

desertuetan esperatzen ohituak garenok

erabat aldatuak atzemango gaituzte

hiri aberatsetako harresietara

bideratuko garenean

eta apalik erranen dugu:

nehork ez gaituzke sinetsiko.

desertuetan esperatzen ohituak garenok

atorrak urratuz

papoetako sarraski horbainduak

erakutsiko dizkiegunean

irriz hasiko dira.

bakardadearen usaina usnatuz urrunduko

zaizkigu aitortuko dugula

bakardade biluziaz baizik

ez dugula iraun

desertuetan esperatzen ohituak garenok

eta o maitea!

kantatuko dugunean

haizearen musiketan bermatuz

ezti gogoz geneuzkan sohakoak

hauts bihurtzen ikusiko ditugu.

baina euriaren mingaitzean bustiko gara

betikotasunaz erretzeko.