«Hizkuntzari dagokionean ere, saiatu da Itxaro Borda zer edo zer interesgarria eskaintzen: euskara barrokoa, alegia euskara batua zein librea, hitz jokoz eta lehengo idazleen erreferentziaz jositako hizkera. ».

«Bi tradizioren arteko bermea da liburua. Bordak definizio idealizatu edo estereotipatuegi bat du abiapuntu, eta paradisutzat jo daitekeen mundu horretatik ihes egiteko nahia eta beharra agertzen du».

«Liburuan gogoeta gehiago dago narratiba baino, edo narratiba bihurtu nahi ez duen gogoeta da nagusi. Euskaltasunari, nortasunari buruz... Eta bada gasna-bidetik zehar egindako bidaiaren kronika; edo bidaia horrek irekitzen ditu gogoaren ateak».

«Liburua umore klabean idatzia dago, baina tragedia bat islatzen du aldi berean. Iparraldeko euskal komunitatearen bilakabide garratza eta ankerra gogotik astintzen du Bordak».

«Bola magikoa baita gasna, haurtzaroaren, oraingo arazo politiko, ekonomiko, psikologiko eta soziologikoen, eta etorkizun malerusaren berri ematen digu. Bordaren metodoa ez da dialektikoa, baizik mistiko ezkertiarra».

«Liburu parodiko bezain zolia, kritikoa, zorrotza, ausarta; esan daiteke inoiz ez dela gisa honetan idatzi gurean. Gainera, formalki ere desafio bat da nobelaren egitura tradizionalari, fikzioaren eta saiakeraren arteko muga urratzen duelarik maiz».