Emakume igarlea

Nahasiak beti haren tximak, hiletari bat irudi,

hildako ikusezinen baten gainean, edo

bere hildakoaren gainean. “Dohain itsusia da —dio—

zuzen asmatzea”. Komuneko

sareta ilun hura begien aurrean,

bere adatsa balitz bezala —ez bakarrik

heriotzaren sarea, are okerrago: doluaren sarea,

bekaitzarena eta lortu ezin den horrena. Eta bueltan dira

udaberriko ordu ederrak, hauskorrak

—haur batek oinak sartu ditu

ontzi handi hartan, xaboiarekin jolasean—,

eta bera, azazkalekin bi zulo saretuz

bere adats bakanduan

lira bat joz bezalaxe, sakonera so dago,

eta zuzen igartzen du, eta zuzen irribarre egiten.