Erretzen

Zure bi zango zuri horiek

      ilunabarrean, portu-herriko ilunabar hotzean,

urrats handiz aurrera kale zolatuan.

      Dendetan piztu dira argiak, piztu dira,

eta ni haiei begira.

      Esaten didazu,

“Nonbait har dezagun atseden!”.

Eta ni zubiak eta garraio-ontziak bertan utzirik,

      jatetxe batean sartzen naiz.

Hango zarata eta burrundara, bero itogarria:

      hau bai dela beste mundu bat!

Eta nik, garaiz kanpoko zure aurpegi alaiari so eginik,

      zigarro bat pipatzen dut, kopetilun,

zurrupadaz zurrupada, astiro errez...