Zentzutasunera itzulera

Zuk eguzkia apurtu zenidan: konstelazioen

erroteria horzdunetatik zintzilik zegoen,

zatikaturik, zuhaitza ukitu nahian,

argizko etxea lurra erretzera jolasten.

Koralez ildaskaturiko itsasoa altxatu

eta heliotropo-otzara batean,

hemen, nire zaiaren gainean utzi zenuen,

nire bularraren sehaska-kulunka gozoan.

Zure amodioak ebakita itzuli nintzen,

eta itzalaren ertzean eserita, neure kabuz

ari naiz, zentzu handiz, eguzki zatiak biltzen.

Ari da bere lekuan finkatzen; ari dira

olatuak nire zaiatik erortzen eta itsasoa

bere artalde amorratua zuhurtziaz egokitzen.